Eindelijk heb ik iets in gang gezet wat ik al heel lang wil doen

Stik zenuwachtig ben ik en waarom dat weet ik niet precies. Daar komt nog bij dat ik al jaren met dit idee in mijn hoofd rondloop, maar dat de uitwerking nog steeds niet van de grond is gekomen. ‘Iets’ heeft me er tot nu toe nog steeds van weerhouden. Het zal ongetwijfeld deels tijdgebrek zijn, maar ook manlief staat er geloof ik niet om te springen. Daarnaast vind ik het ook gewoon spannend om deze stap te nemen en weet ik eigenlijk niet goed waar te beginnen! De campagne van Menzis SamenGezond zorgt er nu voor dat ik toch stappen ga ondernemen om het idee dat al ongeveer vier jaar in mijn hoofd sluimert uit te gaan voeren.

Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Mooi zo! Ik zou namelijk graag willen dat je verder leest en me daarna je mening en eventuele tips geeft 😉 .

Ik word me steeds bewuster…

Nadat mijn moeder overleden is ben ik me steeds bewuster geworden van de wereld om me heen. En dan bedoel ik op een andere manier dan voorheen. Een van de dingen waar ik heel regelmatig aan moet denken is de oudere mensen die alleen achterblijven bijvoorbeeld. Mijn vader is uiteraard ook ‘alleen’ achtergebleven, maar hij is niet echt alleen. Hij heeft namelijk vier kinderen die zich nogal om hem bekommeren. Zo ongeveer iedere dag van de week heeft hij wel een van zijn kinderen op visite. Of hij gaat bij mijn broers, mijn zus of bij mij eten. Of wij bij hem. Zo ga ik iedere dinsdag bij hem avondeten en komt hij iedere vrijdag bij ons lunchen. Praktisch, want er moet toch gegeten worden 😉 , gezellig om even bij te kletsen en om de zinnen te verzetten.

Eenzame ouderen in Nederland

Maar hoe zit dat met al die andere ouderen? Wist je dat er van de ruim 2,9 miljoen 65-plussers bijna 900.000 mensen zich echt eenzaam voelen? En van de 75-plussers is dat al ruim 50% die zich eenzaam voelt. Door het overlijden van een partner bijvoorbeeld, of door het niet meer mobiel zijn of het verliezen van de zelfstandigheid.

Hele schrijnende gevallen komen soms aan het licht, maar eigenlijk is eenzaamheid een -voor mijn gevoel- enorm onderbelicht onderwerp.

En als ik mezelf toesta eens even niet aan mijn werk te denken, maar echt na te denken over de belangrijke dingen in het leven, dan kan ik wel janken als ik aan dit onderwerp denk. Stel je toch eens voor dat je zelf op je 70ste bijvoorbeeld je man verliest en dat je kinderen geen tijd hebben om langs te komen. Als je van nature niet echt outgoing bent, dan word je al heel snel een stuk eenzamer ben ik bang.

menzis samengezond

Wat kan ik voor hen doen?

Tja, wat kan je niet doen eigenlijk. Wat ik zoek is een ‘match’ met een oudere in ons dorp die veel alleen is en eigenlijk wel verlegen zit om een wekelijks praatje. Iemand wiens kinderen bijvoorbeeld ver weg wonen, of die misschien geen kinderen heeft. Iemand die ik blij kan maken met een kopje koffie, of met een wandelingetje. Of een bezoekje aan de dokter omdat diegene liever niet alleen gaat. Zoiets. Een uurtje per week moet ik toch wel voor een ander kunnen missen niet? Uiteraard naast het vrijwilligerswerk wat ik al doe voor het dierenpark bij ons in de buurt, want ik wil ‘mijn geitjes’ ook niet missen 😉 .

dierenparkje geitjes

Waar ben ik bang voor?

Toch voel ik ook wel wat aarzeling. Het heeft niet voor niets zolang geduurd voordat ik op dit punt terecht kwam. Kan ik hier wel echt tijd voor vrijmaken? En wat als het niet bevalt, kan ik dan nog terug? Ik ben opgevoed met het credo ‘doorzetten’. Een credo wat ik op zich heel prima vind, maar het kan ook wel eens een belemmering zijn.

Wat ik bijvoorbeeld ook lastig vind is om te achterhalen wie dan mijn match zou kunnen zijn. Ik heb al even online gezocht en er zijn verschillende initiatieven. Beppe.nl is bijvoorbeeld een platform waarop je jezelf kan inschrijven en kan zoeken of er een match in de buurt is. Probleem daar vind ik echter dat de oudere zich daar ook moet aanmelden. En hoeveel ouderen zullen er niet zijn die er helemaal geen erg in hebben dat dit überhaupt een optie is? Of die deze stap weer niet durven nemen. Daarnaast is er op dit platform niemand aangemeld uit Schijndel heb ik na registratie al gezien. En ik zoek wel iets in de buurt, zodat ik niet veel reistijd kwijt ben. Verder heb ik zelf een lichte voorkeur voor een vrouw. Beetje stom misschien, maar dat voel ik nu eenmaal zo.

Al zoekende kom ik op een Welzijndemeierij.nl uit en terwijl ik dit blog typ heb ik inmiddels mijn eerste stap gezet door een mail te sturen en me aan te melden als bezoekvrijwilliger. En nu is het wachten op een reactie. Spannend!

Getriggerd door Menzis SamenGezond

De laatste trigger die ik dus blijkbaar nodig had is de campagne van Menzis SamenGezond. Alhoewel deze campagne zich op het eerste oog meer lijkt te richten op samen gezond in de fysieke zin van het woord, blijkt ook de emotionele kant een toevoeging te zijn voor Menzis SamenGezond. Hoe mooi!

Menzis SamenGezond heeft met haar platform en bijbehorende app handvatten gecreëerd om hun visie over proberen, gezond leven en motiveren kracht bij te zetten. Voor mij. En voor jou. Een mooie manier om jezelf te stimuleren je gezondheid te verbeteren aan de hand van de fitscore die samengesteld wordt op basis van je lichaam, je leefstijl en het mentale deel.

Ik start met een fitscore van 598 heb ik net gezien. Niet echt slecht, maar er valt genoeg te verbeteren 😉 .

De uitdaging die ik gepakt heb

De uitdaging die ik op mijn bord kreeg past heel dicht bij mijn eigen filosofie.

“Van proberen kun je leren”

Hoe vaak ik dat al niet tegen mijn kinderen gezegd heb 😉 . Iedere keer als ik te horen krijg ‘dat kan ik niet’ is dat het eerste wat uit mijn mond kwakkelt. Nog voordat ik heb nagedacht. Het lijkt wel een soort van mantra!

Maar als ik naar mezelf kijk en de manier waarop ik mijn eigen leven leid, dan gaat dat ook zo. Zonder diploma op zak jaren manager binnen een IT bedrijf zijn om vervolgens -zonder ervaring- alles op te geven en mijn eigen bedrijf te starten. Haha. Ik lijk wel gek. Maar het past bij me. En het heeft me alles gegeven wat ik nu heb.

Dus nog zonder te weten wat me precies te wachten stond was ik direct al enthousiast over de campagne van Menzis SamenGezond. En ja, natuurlijk had ik ook nog wat extra kunnen gaan sporten (alhoewel mijn lijf na 1 uur Crossfit 3 dagen volledig van de kaart is). Of mijn hoofd leeg maken door te wandelen, yoga te beoefenen en mandala’s te tekenen. Maar pas toen ik echt ging nadenken over Menzis SamenGezond ontdekte ik wat ik wilde. Voor mij is dat nu niet iets voor mezelf, maar iets voor een ander. Want, mens wat ben je mooi als je probeert, toch?

Loop jij ook al jaren met het idee om ‘iets’ te doen?

En nu ben ik nieuwsgierig naar hoe dit bij jou zit. Loop jij ook al tijden met een idee in je hoofd? Iets wat jij wilt gaan doen, maar wat je steeds maar uitstelt? En even voor de goede orde, dat hoeft dus niet iets voor een ander te zijn. Wil je bijvoorbeeld starten met sporten of ontzettend graag een cursus schilderen of boetseren gaan doen? Of juist een studie starten of een lange reis maken? Voor jezelf beginnen? Het maakt niet uit!

Ik ben heel erg benieuwd naar wat jij wilt gaan proberen. Doe je met me mee? Ga je de uitdaging aan om -samen met mij- iets te doen wat je al heel lang wilt doen? Laat het me hieronder in een reactie weten. Zet hem op, je kunt het <3 .

 

Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking met Menzis SamenGezond, zoals ik wel vaker samenwerkingen doe. Dit neemt echter niet weg dat mijn verhalen echt zijn.

13 gedachten over “Eindelijk heb ik iets in gang gezet wat ik al heel lang wil doen”

  1. Ik werk in de zorg en ik merk enorm dat oudere maar ook andere zieke mensen erg eenzaam zijn. Ik vind dat heel zielig en had graag gewilt dat hun familie er meer voor hun was.

  2. Wat goed van je dat je actie hebt ondernomen. Ik herken dat wel dat je het vage idee hebt dat je iets wilt gaan doen maar het komt er maar niet van. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat met je vrijwilligerswerk.

  3. Wat goed dat je deze stap hebt gezet! Het lijkt mij inderdaad ook handiger om je via een organisatie aan te melden zoals dus het welzijnswerk. Dan kun je (als het goed is) ook terugvallen op een professional mocht de oudere bv. te veel van je vragen, dat er dan een professional kan worden ingeschakeld. Ik spreek hierbij uit ervaring als persoon die een vrijwilliger zocht (ik ben geen oudere maar wel gehandicapt). Dit was bij mij op dat moment geen succes, omdat er nauwelijks een professioneel vangnet was. Ik ging daardoor de vrijwilliger te veel claimen en dat was voor beiden niet goed.

  4. Ik wil later op mijn sterfbed absoluut terug kunnen kijken op een mooi, bijzonder en waardevol leven met vele dierbare momenten. Zo sta ik nu ook wel zoveel mogelijk in het leven 😀 Mooi verwoord

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven