Vaderdag zonder jou, dit jaar voor de 14e keer

Juni 2002 kocht ik mijn laatste vaderdagcadeau voor jou. Weet jij nog wat het was, papa? Ik heb geen flauw idee meer, zolang is er al een vaderdag zonder jou. Het doet er ook niet toe. Elk jaar op vaderdag denk ik even aan jou. Ik blader dan door mijn fotoboek en moet glimlachen bij de foto waarop ik als éénjarig meisje bloemetjes sta te ruiken in jouw moestuin. Dat was toen mijn grootste hobby. Van elk bloemetje wilde ik weten welke geur het had en nog steeds kan ik het niet laten om aan bloemen te ruiken.

vaderdag zonder jou

Deze week zag ik jouw kleindochter van 7 jaar ruiken aan een bos bloemen. “Mama, deze ruikt zó lekker, moet je ruiken!”, riep ze naar mij. Ik herkende haar enthousiasme en bedacht hoe leuk het zou zijn geweest als jij dit kon meemaken en mij zou herkennen in dat kleine meisje. Tegelijkertijd zou je in dat kleine meisje ook een stukje van jezelf herkennen.

Papa, ik lijk steeds meer op jou?

Je kent vast wel het nummer “Papa” van Stef Bos nog. Dit nummer is ook gezongen door Chantal Janzen. “Wie?”, hoor ik je zeggen. Veertien jaar geleden won ze de John Kraaijkamp Musical Award voor aanstormend talent. Maar ja, jij was niet zo van de musical, dus ik kan mij voorstellen dat je haar niet kent.
Inmiddels presenteert ze vele tv-programma’s én heeft dus dat nummer gezongen, waardoor ik mij als vrouw beter met het lied kan identificeren. “Papa, ik lijk steeds meer op jou”, zingt ze zó ontroerend dat het bij elk mens met een hart binnenkomt. Ik zou een klein beetje liegen als ik zou zeggen dat ik steeds meer op jou lijk. Qua uiterlijk lijk ik het meest op mama, maar ik weet dat ik ook flink wat temperament en doorzettingsvermogen van jou heb meegekregen. Net als je kleindochter trouwens.

Vaderdag zonder jou en zonder vaderdagcadeau

En nu is het dus weer bijna vaderdag. De veertiende keer zonder jou. De kinderen vinden het zielig voor mij. “Jij hebt geen vader en moeder, dus jij hebt nooit vaderdag en moederdag”, zei Jongste Zoon een keer. “Dat is helemaal niet leuk hoor!”, probeerde Dochter duidelijk te maken. “Maar dan hoef je ook nooit een cadeau voor je vader of moeder te kopen. Dan houden we geld over”, zei Oudste Zoon wijs. Heerlijk hoe kinderen kunnen omdenken. Zo is er toch nog iets positiefs aan het missen van een vader 😉 . Over moederdag zonder moeder schreef ik onlangs ook een blog trouwens, een beetje hetzelfde, maar toch heel anders.
Dit jaar bloeit mijn minimoestuin en kleuren de Dahlia’s de tuin tot een vrolijk geheel. Ik steek mijn neus in de bloem en voel dat je naast mij staat. Jammer dat we er geen foto van kunnen maken…

De waarheid die je zocht
en die je nooit hebt gevonden
ik zoek haar ook en tevergeefs
zolang ik leef
Stef Bos – Papa

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven