Veranderen van school en je kinderen zien groeien dankzij de juf

Nog een paar weken en dan is het schooljaar voorbij. Een bijzonder schooljaar, want wij kwamen van een andere basisschool. Ontevredenheid over de vorige school heeft er uiteindelijk toe geleid dat we drie kinderen uit hun vertrouwde leeromgeving hebben gehaald. Slik. Veranderen van school doe je niet zomaar. In Augustus kwamen mijn kinderen bij jullie in de klas. Jullie ontfermden je over de belangrijkste personen in mijn leven. Voor mij was dat al spannend, laat staan voor mijn kinderen. Wat hebben jullie het goed opgepakt! Geen juffencadeau is passend genoeg om jullie te bedanken.

veranderen van school

Goede juffen stimuleren tot leren en creëren een veilige omgeving waarin een kind zichzelf mag zijn, dat kan en mag een reden zijn tot veranderen van school.

Bedankt juffen van groep 5. Oudste Zoon heeft zijn draai gevonden. Waar hij eerst het plezier in school compleet was verloren, vertelt hij nu ook enthousiaste verhalen. Jullie hebben hem door, stimuleren hem en staan altijd open voor een gesprek. Jullie leven en denken met hem mee nu hij – als tenenloper– met zijn benen in het loopgips zit. Jullie betrekken hem bij beslissingen en laten hem meedenken over wat hij in een schooljaar wil leren. Niet dat dit leidend is, maar jullie geven hem het gevoel dat zijn inbreng belangrijk is. Oudste Zoon is een vrij rustige jongen. Eentje van de “stille wateren, diepe gronden”. Hij zal niet snel het achterste van zijn tong laten zien. Maar ik kan jullie zeggen dat hij zich prettig voelt op zijn nieuwe school. Hij heeft vriendjes in de klas, houdt van de bijzondere lessen en kletst mijn kop er bijna af over de stagiaires uit Finland, Zwitserland en Spanje. Reuze interessant vindt hij ze! En het gewone werk? Ach ja, dan blijft het toch een 9-jarige die ook veel ‘saai’ vindt, haha.

Bedankt juffen van groep 4A. Bedankt dat mijn Dochter zich zo veilig voelt in de klas dat ze jullie haar problemen durft te vertellen. Jullie hebben haar laten groeien en bloeien. Ze voelt zich geliefd en gewenst. Toen ze gisteren een liedje liet horen over het circus, schoten de tranen mij in de ogen. Jullie geven elk kind het gevoel dat het bijzonder is en dat ze erbij horen. Hoe waardevol is dat! Dochter moest haar beste vriendin achterlaten  bij het veranderen van school. Over haar maakte ik mij het meest zorgen met betrekking tot de overstap. Maar wat heeft ze het goed gedaan! Ze heeft vriendjes en vriendinnetjes in de klas. Ze leest en rekent als de beste en heeft plezier in school. Ze draagt jullie allebei op handen. Net als ik. En dat zit hem in de kleine dingen. Alleen al de ontvangst bij de deur elke ochtend: “hallo kanjer, wat zie je er prachtig uit vandaag!” of “Goedemorgen, wat leuk dat je er weer bent.” Een klein gebaar wat ervoor zorgt dat ik mijn dochter stralend en met een grote glimlach op haar gezicht de klas binnen zie gaan. Onbetaalbaar.

Bedankt juf van groep 2A. Jongste Zoon zat nog maar een jaar op school toen hij deze alweer moest verruilen voor een andere. Voor hem is de overstap schijnbaar moeiteloos verlopen, maar ook hij moest nieuwe kindjes leren kennen en zich in een ander schoolgebouw wegwijs maken. De stille jongen die hij bij binnenkomst was, is veranderd in een vrolijke, ondernemende jongen die al steeds meer durft te vertellen in de klas. Dat hij een paar weken terug durfde voor te lezen in de kring, om te laten zien wat hij kan, was voor mij een bewijs dat hij zich veilig voelt in de klas. Hij durft zichzelf te laten zien. En dat heeft hij ook aan jou te danken. Een juf die het voor elkaar heeft gekregen om de klas een veilige omgeving te laten zijn. Waar je mag laten zien wie je bent. Waar iedereen elkaar met respect behandelt. Dát heeft ervoor gezorgd dat Jongste Zoon daar zijn “waar-is-aap-boekje” in de kring durfde voor te lezen. Dat hij verder op school liever speelt dan een werkje doet, zou je dan bijna niet geloven. Maar jij laat hem lekker zoveel mogelijk spelen, heerlijk! Volgend jaar moet hij in groep 3 laten zien wat hij kan lezen. Jij hebt hem een vertrouwde basis gegeven voor het komende schooljaar.

Veranderen van school, dat beslis je niet zomaar

De beslissing om je kinderen naar een andere basisschool te brengen, omdat je niet tevreden bent over de school, maak je als ouders niet zomaar. Daar gaan heel wat uurtjes nadenken aan vooraf. Je haalt je kinderen uit hun vertrouwde omgeving, weg bij hun vriendjes en vriendinnetjes. Ik ben blij met de keus die wij gemaakt hebben. Ik was verrast toen ik na een maand Dochter tegen Oudste Zoon hoorde zeggen: “Wij hebben nu een conflict en dat moeten we samen oplossen!” Wow, dat was duidelijk iets wat ze op deze Vreedzame School had geleerd. De belangrijkste verandering voor mij is dat mijn kinderen allemaal weer met plezier naar school gaan. Dat ze zich veilig voelen in hun leeromgeving. Het afgelopen jaar zijn we door het veranderen van school allemaal ‘thuisgekomen’. Deze moeder kan niet in juffencadeaus laten blijken hoeveel dit voor haar betekent, dus hopelijk kijken jullie gewoon door die bloempot (‘bedankt dat je mij liet groeien’), gieter (‘bedankt dat je mij laat bloeien’) of andere ‘liefste-juffen-cadeaus’ heen en zien jullie wat jullie bij mij en mijn kinderen diep in hun hart hebben veranderd. Laten we het maar ‘het speciale juffenplekje’ noemen…DANKJULLIEWEL!

 

3 gedachten over “Veranderen van school en je kinderen zien groeien dankzij de juf”

  1. Avatar foto
    S.van der flier

    Mooi geschreven..zo belangrijk dat je kinderen zich goed voelen..en wat leuk dat ik je nu hier weer tegen kom;)

  2. Avatar foto
    Jeannette van Brecht

    Heel erg herkenbaar! Vorig jaar ook precies dezelfde keus gemaakt. En ook zo blij dat wij dit gedaan hebben. Doodeng was het ik heb er slapeloze nachten van gehad.je kind weghalen uit een klas waar hij het qua vriendjes zo onwijs naar zijn zin had nee dat doe je niet zomaar. Maar zo blij ben ik dat vooral onze zoon nu dit schooljaar helemaal zonder problemen naar school gaat. Niet de strijd iedere ochtend voordat we naar school gingen, de eindeloze pijn in zijn buik de rare zenuwachtige tics die hij had. Wat ben ik blij dat ik naar mijn moedergevoel heb geluisterd. En ja wat ben ik deze school dankbaar dat de kinderen “gezien” worden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven