Verslaafd aan internet en erop gewezen worden door je kind #oeps

Verslaafd aan internet. Als jij héél diep van binnen kijkt… hoe zit het dan bij jou? Ben jij ook, zoals zovelen, onafscheidelijk van jouw smartphone? Check jij ook vele malen per dag of er nog iets nieuws is binnengekomen? Ben jij voortdurend bezig met What’s App, Facebook, Instagram en/of Twitter? Ben jij ook continue aan het serven over het net? Of valt dit bij jou wel mee? En dan de volgende vraag: Kun jij je nog een leven voorstellen zonder internet? Of ben jij -net als velen met jou-  verslaafd aan internet?

Verslaafd aan internet, al vanaf het begin

De tijd waarin het internet er pas net was, kan ik me nog heel goed herinneren. Meteen was ik eraan verslaafd. Wat vond ik het als 17 jarige student mooi om op school urenlang achter de computer te zitten om daar van alles op te zoeken en vooral om te chatten. Ik ging daar zelfs in mijn vakanties voor naar school. Het maakte me enorm blij als ik dat ‘ding’ (zo noem ik computers) weer opstartte, maar het beëindigen was van begin af aan een groot probleem… Want, wat is nou een juist moment? Altijd is er wel weer iets dat je via internet kunt doen, de zoektocht is elke keer weer eindeloos…

Toen de Smartphone op de markt kwam, stoorde ik me eraan hoeveel mensen op dat ‘ding’ (zo noem ik smartphones) zaten. In elke trein, op straat, in kantines, eigenlijk overal zag je ze in no time. Wat waren ze van begin af aan populair. Niet zo gek, want voor velen werkt internet net zo verslavend als voor mij. Ik vond het storend dat mensen ineens veel minder met elkaar (gewoon in het dagelijks leven) communiceerden. Had ik pauze op mijn werk, dan had ik niemand meer om mee te kletsen. Zat ik in de trein, dan keek er niemand meer op of om. Bijna iedereen leefde zijn eigen leven, ging op in de digitale wereld… en nu nog steeds, alleen valt het me minder op, omdat ik er zelf in mee ben gegaan !

Ik wilde niet toegeven aan de verslaving

Het duurde echt lang, voordat ik er aan begon. Ik wilde niet zo zijn als de anderen, zover weg van het échte leven. Ook was ik bang voor mijn verslaving. Want ik wist maar al te goed, dat internet voor mij niet goed is… Maar What’s App gaf voor mij de doorbraak. Mensen vergaten mij, omdat ze iedereen Appten. Of ze hadden last van mij, omdat ze mij een SMS moesten sturen, omdat ik nog geen What’s App had… Nou, ik kreeg gelijk, ook voor mij werkt de Smartphone verslavend. Laatst kreeg ik door mijn dochter naar mijn hoofd geslingerd: ‘Mama, jij zit ook altijd op je telefoon!’ Heel erg vond ik dat. Ik heb hem meteen weggelegd en tijd voor haar vrij gemaakt.

Geef jij het juiste voorbeeld aan je kind?

En dan die pubers die alsmaar op dat ‘ding’ zitten. Ouders klagen er continue over. Maar ja, kun je ze dit kwalijk nemen? Ons hele leven is erop ingericht. En geven wij als ouders het juiste voorbeeld hierin aan onze kinderen? Dit weekend waren mijn schoonzus en (puber) neef bij ons op bezoek. Mijn schoonzus klaagde erover dat mijn neef continue op zijn telefoon zat, waarop mijn neef enkel zei: ‘Dat doe jij toch ook!’.

Voor mij is de grootste valkuil dat ik te lang doorga met dat ‘ding’ in de avond, waardoor ik door het teveel aan blauw licht de slaap niet meer kan pakken… En wat doe je dan? Ach, dan denk je na over van alles en nog wat… en pak je dat ‘ding’ er maar weer eens bij om van alles op te gaan zoeken… eindeloos en verslavend!

Mijn oplossing? Ik leg het ‘ding’ ’s nachts in de oplader, ver weg van mijn bed. En overdag moet ik dat ook maar eens wat vaker gaan doen, zodat ik weer meer van het echte leven kan gaan genieten!

En jij, ook zo verslaafd aan internet? Vind jij dit ook storend of maakt het je niet uit?  Hoe ga jij hiermee om?

Gebruikte afbeelding via shutterstock