Na de geboorte van onze tweede dochter had ik het wel even gehad met werken. Ik zag er niet tegen op, maar ik stond ook niet te springen om weer aan het werk te gaan, 4 dagen was ook best veel en met voedingsrecht gevolgd door ouderschapsverlof wist ik het voor de komende jaren ook terug te brengen naar 3,5 dag. Maar inmiddels ben ik al weer bijna 6 maanden aan het werk en ik zou nog tijd te kort komen als ik 6 dagen in de week op school kon zijn. Ik ben 3,5 dag op school aan het werk. Op vrije dagen zoek ik leuke studie mogelijkheden om me weer een beetje bij te blijven (je mist ook zoveel als je 6 maanden verlof hebt) en in de avond ben ik hard met een zelfstudie mediawijsheid bezig. Het is ineens allemaal zo leuk. Ik stroom over van de leuke onderwijs ideeën en wil ze het liefst allemaal nog vandaag ten uitvoer brengen.
Als ik de kans krijg ga ik in september zelfs weer een post-HBO cursus volgen (studie kan ik 3 maanden niet echt noemen). Ik merk echter wel dat mijn bevlogenheid niet altijd gedeeld wordt door mijn gezin en ik schaam me er soms ook best wel een beetje voor. Ben ik een slechte moeder als ik mijn werk soms leuker vind dan het gezinsleven?
Heel herkenbaar hoor! Met een eigen schoonheidssalon en een bij behorende webshop ben ik ook altijd aan het werk. Altijd tussen door mijn mailtjes checken en bestellingen klaar maken. Als mijn kinderen me kwijt zijn zit ik of achter de laptop of ben ik in de salon. Ja ik voel me regelmatig schuldig en vraag me af of ik niet meer tijd aan ze moet besteden. Ze zijn nu nog klein! Ik moet regelmatig tegen mezelf zeggen dat ik wél heel erg van ze geniet. Maar aan de andere kant kan ik niet wachten totdat ze wat groter zijn en ik makkelijker kan werken. Het blijft lastig. Ik troost me met de gedachten dat mijn kindjes niet beter weten en het is écht waar…zoals het nu is ben ik gewoon een leukere moeder!