Soms voel ik me een oud wijf. Dan gedraag ik me zoals mijn opa’s en oma’s vroeger deden. Dan zie ik hoe iets is verandert en denk ik terug aan die goede oude tijd. Ik heb dat soms als ik kijk naar (kinder)televisieprogramma’s, als ik een speelgoedwinkel binnenloop en zie hoe speelgoed veranderd is óf als ik bezig ben met nieuwe technologie. Vroeger keek ik met één druk op de powerknop naar Pippi Langkous en de Smurfen. Nu zijn daar Spongebob en Kabouter Plop voor in de plaats gekomen en moet ik drie verschillende afstandsbedieningen gebruiken om de televisie aan de praat te krijgen. Hebben deze veranderingen geen verwend kind tot gevolg?
Verandering van speelgoed, waar is dat goed voor?
Ik speelde met een simpele, naakte pop. Tegenwoordig zijn deze nauwelijks nog verkrijgbaar. Ze zijn allemaal voorzien van een batterijtje, waardoor ze kunnen praten, huilen, lopen en ik weet niet wat allemaal. Daar wordt een kind toch niet creatief en fantasierijk van! Daar krijg je eerder een verwend kind van. De enorme uitbreiding van Playmobil en Lego vind ik heel mooi, maar wel teveel van het goede. Door speelgoed simpel te houden, houdt je kinderen actief en laat je ze veel meer zelf verzinnen.
en dan dat touwtje trekken op de kermis
Ach, ik kan hier wel mee leven hoor… Maar gisteren was ik op de kermis. Eigenlijk is dat niet zoveel veranderd ten opzichte van vroeger. De attracties zijn nog precies hetzelfde: een ouderwetse draaimolen, een zweefmolen, een spin. Haha, het enige dat hier anders aan is, voel je als je erin stapt. En dan bedoel ik met name in attracties die flink ronddraaien of schommelen. Wat kan een kinderlijfje dat goed verdragen zeg! Maar een volwassen lijf reageert daar heel anders op! Het evenwichtsorgaan van een kind werkt duidelijk anders dan dat van een volwassene.
Maar waar ik het over wilde hebben, wat de aanleiding is van het schrijven van deze blog is het onderwerp: Touwtje trekken op de kermis. Dat is toch echt iets dat naar mijn mening helemaal met de tijd mee is gegaan, of eigenlijk met onze kinderen mee is gegaan.
Voor degenen die het nog niet gemerkt hebben: een kind trekt tegenwoordig niet meer aan één touwtje waarna er een verrassing omhoog komt. Nee, het kind mag meerdere touwtjes trekken en elke keer verschijnt daar een klein speelgoedje aan (bij de touwtrekkraam van gisteren zelfs elke keer exact hetzelfde speeltje). Vervolgens krijgt het kind niet dat wat er aan het touwtje omhoog is gekomen, maar mag het zelf iets uitkiezen uit het vele grotere speelgoed in de kraam. Ik snap dat echt niet hoor. Dan is de lol van het touwtje trekken toch weg en mijn jongste snapt er niks van. Dan is het meer een soort speelgoedwinkel. Betaal geld en je mag iets uitkiezen. Pfff.
Een verwend kind krijg je er van
Ik denk dus dat dit is veranderd, omdat een kind tegenwoordig niet meer blij zijn met iets kleins. En al helemaal niet als ze het niet zelf uit hebben kunnen kiezen. Ik denk dat touwtrekkraammedewerkers (of hoe je dat ook noemt) die vervelende, jengelende kinderen zat waren en toen deze nieuwe strategie hebben bedacht.
En daar kan ik me dus over opwinden, dat alles tegenwoordig wordt afgestemd op ons kroost, zodat zij het maar goed hebben. Of nou ja, wat heet goed… de namaak barbiepop van mijn oudste paste de kleren niet die erbij zaten. Ze was ingedeukt na een uur en verloor haar hoofd en arm na nog een uur. De oorbellen van mijn middelste konden niet aan oren geklikt worden en het stafje knakte na een half uur. De armband hield het maar liefst een dag vol. Het kroontje doet het nog en ook de knuffel van mijn jongste is nog heel (maar die is erg lelijk!). Het is maar goed dat opa en oma de vijf euro per stuk betaalden! De volgende keer lopen we een speelgoedwinkel in en krijgen ze daar iets (zonder batterij!) voor vijf euro!
Of nog beter… ze krijgen helemaal niets! 😉
Wat vind jij hier nou van? Bijvoorbeeld van al die plastic troep die verkrijgbaar is en binnen een uur alweer in de vuilnisbak kan omdat de zooi het niet langer volhoudt. Is een verwend kind niet wat we zelf aan het creëren zijn? Hoe ga jij hier mee om?
Andere interessante artikelen over kinderen en opvoeden vind je hier:
- 5 tips om een supermama te worden
- Temperamentvolle kinderen, je hebt er je handen vol aan!
- Kinderen opvoeden en grenzen stelen, schreeuwen hoort er bij
- Bewust opvoeden, een juiste keuze of juist niet? Ik ben eruit!
Zó mee eens! Je wordt juist zó veel creatiever als je ‘beperkt’ bent, als je er dingen bij moet verzinnen. Alles wordt spannender. Je fantasie heeft dan ten minste nog een doel. Blij dat ik niet de enige ben met zulke gedachtes. 😉
Ik ging op de kermis eendjes opvissen. Met zo’n haak aan een stok, je kent het vast wel. Wat schetste mijn verbazing, die medewerker zegt letterlijk: “voor 3 euro 3 keer hengelen, klein kadootje uitzoeken, voor 6 euro koop je een groot kado.”
Ik KOOP helemaal geen kado. Ik betaal voor de ervaring, ik wil dat mijn kind een eendje ophengelt en daar helemaal trots op is. Als ik een kado wil kopen dan ga ik wel naar de speelgoedwinkel, waar alles van 100x betere kwaliteit is dan die zooi die je op de kermis meekrijgt, die thuis alweer kapot is voor ze naar bed gaan.