Vondelingenkamer; voor als je echt wanhopig bent als moeder

Als ik op het nieuws iets hoor over kindjes die te vondeling zijn gelegd draait mijn maag om. Ik kan me niet voorstellen in wat voor een situatie je moet zitten, wil je zoiets kunnen doen. Je baby ergens achterlaten in de hoop dat iemand het vindt en er goed voor zorgt…je zult nooit weten of dat ook echt zo is… tenzij je gebruik maakt van een vondelingenkamer.

Terwijl ik dit typ kijk ik naar de babyfoon waar ik mijn eigen mannetje lekker zie slapen in zijn bedje en ik moet er niet aan denken dat hij hulpeloos op straat achtergelaten zou worden. Wat zou er die moeder omgaan die haar kind te vondeling legt?

Als vondeling in China

Zo kijk ik ook elke week naar het programma ‘Met open armen’. Een programma waarin stellen worden gevolgd tijdens hun adoptie-avontuur, een hele procedure weet ik, omdat ik iemand ken die ermee bezig is, gelukkig krijg je dat niet allemaal te zien. Je ziet wel dat mensen naar het land gaan om hun kindje op te halen. Laatst was er een aflevering waar een kindje uit China te vondeling was gelegd, midden in een vieze, drukke straat. Ik wil echt graag geloven dat die moeder dat met de beste bedoeling heeft gedaan, en ik wil zeker niet oordelen omdat ik het hele verhaal niet ken, maar hoe kun je zoiets doen? Er zijn ook tehuizen in China, daar is dit jongetje uiteindelijk ook terecht gekomen. Waarom heeft die moeder hem daar dan niet naartoe gebracht? Oke, het was geen mooi tehuis, er zaten heel veel kindjes en er was nauwelijks speelgoed…maar dat is toch altijd beter dan midden op straat?

Vondelingenkamer in Nederland

Gelukkig wordt er in Nederland steeds meer bekend over de vondelingenkamer. Sinds 2014 is de Stichting De beschermde Wieg opgericht met een vondelingenkamer in Papendrecht. Inmiddels zijn al 5 van deze kamers door het land verspreid. Zoals ik al eerder zei, kan ik me echt niet voorstellen in welke situatie je je kindje te vondeling kan leggen (gelukkig maar), maar blijkbaar is het nodig, dus dan lijkt dit me een heel goed initiatief.

In de vondelingenkamer kan je je kindje in een bedje leggen en rustig afscheid nemen, je mag een puzzelstukje meenemen, waarvan de andere helft bij jouw baby blijft. Zo kan je later altijd aantonen dat het jouw kindje is. Op het moment dat je de kamer uitgaat valt de deur in het slot en is je baby veilig. Daarna komt er iemand van de stichting die voor je kindje zorgt en contact opneemt met de raad van de kinderbescherming. Maar ook als je anoniem informatie wilt over alternatieven kun je hier terecht.

Uiteraard is niet iedereen het met het gebruik van de vondelingenkamer eens, het is nog steeds strafbaar om je kindje te vondeling te leggen, en dat is je kind achterlaten in een vondelingenkamer uiteindelijk ook. Ook al is het veilig in de kamer. Zelf vind ik ook dat een kindje (in de meeste gevallen) het beste bij de ouders kan opgroeien, maar helaas zijn er uitzonderingen. Meer over deze uitzonderingen las ik ook op een site over vondelingenkamers, hierin werden voorbeelden beschreven van vrouwen die niet zelf voor hun kindje wilden of konden zorgen. Na het lezen van deze verhalen moet ik toch terugkomen op mijn eerdere mening waarin ik zei dat ik me geen situatie kon voorstellen dat je je kind te vondeling legt. Inmiddels snap ik dat namelijk wel. Ik zal de verhalen hier niet beschrijven, als je het wilt lezen kan je op de site van De beschermde Wieg kijken, je kan daar overigens ook gelijk een petitie tekenen om het gebruik van de vondelingenkamer te legaliseren. Want als je deze vreselijke beslissing moet maken, is het dan niet heel fijn als je in ieder geval weet dat je kindje veilig is waar je het achterlaat, dat er voor gezorgd zal worden en dat er alles aan gedaan wordt dat hij of zij een goed leven zal krijgen?

Wie zijn buitenstaanders dan om te bepalen of dat wel of niet mag, of dat het egoïstisch is van de moeder als zij haar kindje afstaat? En wat voor gevolgen heeft het voor een baby’tje als een wanhopige moeder niet bij een vondelingenkamer terecht kan?

Ik denk dat het het aller moeilijkste is wat je ooit moet doen -afstand nemen van je kind- maar dat het kindje in een vondelingenkamer in ieder geval veilig is en een zo goed mogelijke start krijgt, is volgens mij duidelijk. In sommige gevallen is het daar nou eenmaal veiliger dan thuis, hoe triest dat ook is.