Toen ik voor het eerst zwanger was lag ik nachten lang te fantaseren over wat voor moeder ik zou gaan worden. Ik googelde me suf en deed honderden nutteloze online ‘wat voor type moeder ben jij’’ testjes. In het ergste scenario kwam ik de deur niet meer uit, had ik een kort pittig kapsel, kon ik alleen maar praten over mijn geweldige baby en was ik niemand meer behalve ‘de moeder van’. In het minst erge geval zou er niet veel veranderen aan ons leven, het zou ons voor de wind gaan, we zouden alleen een wolk van een baby rijker zijn.
Voor het eerst zwanger
Dat mijn leven zou gaan veranderen daar twijfelde ik niet aan. Het vinden van een goede balans tussen baby, werk & privé leek mij praktisch onmogelijk toen ik voor het eerst zwanger was. Ik weet nu dat met een beetje creativiteit, een fantastische partner en een aantal geweldige oppassen eigenlijk alles kan. Je leven maakt een draai van 180 graden. Maar dat gaat niet om het regelen van een oppas als je een avond uit wilt of als je moet werken, het gaat veel dieper dan dat.
Het is die allesomvattende, onvoorwaardelijke liefde die je voor de allereerste keer in je leven voelt. Die prachtig, maar tegelijk ook doodeng is. Het is dat gigantische verantwoordelijkheidsgevoel dat je voelt zodra je je kindje voor de eerste keer ziet. Het zijn de zorgen die je hebt over de waanzin in de wereld. De wereld waarin ook jouw eigen vlees en bloed moet groot worden.
Lees ook: mental break down door mijn lichaam na zwangerschap
Nu snap ik hoe het zit
In de eerste maanden na Mees zijn geboorte wist ik dat het ergste scenario wat ik schetste gelukkig aan mij voorbij ging. Er is inderdaad niet veel veranderd; we zijn alleen een wolk van een baby rijker.
Toch neig ik in sommige opzichten wél naar het ergste scenario. Zo betrap ik mezelf weleens op uitspraken die in de categorie mijn-kind-is-geweldig vallen. Door het steeds harder wordende getrek aan mijn lange haren zou het nog wel eens kunnen dat ik in een opwelling mezelf kaal scheer en ik vind het soms heerlijk om niks meer te zijn dan alleen ‘de mama van’.
Toch apart hoe de dingen kunnen lopen; tijdens mijn zwangerschap zorgde dit toekomstbeeld voor beklemmende nachtmerries, nu voor een intens gelukgevoel.
Heel raar: Zwanger zonder het te weten, hoe kan dat nou?!
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Ik ben Nynke de Vos, 27 jaar en woon in Friesland. Sinds oktober 2016 staat mijn wereld op zijn kop door de komst van ons zoontje Mees. Vanaf de positieve zwangerschapstest ben ik in een totaal nieuwe wereld terecht gekomen; die van de mama's. Deze wereld, die ik eerst maar raar en een ver-van-mijn-bed show vond, intigreert me nu alleen maar. Want wat zijn er veel 'eerste keren', onzekerheden, maar ook prachtige momenten die je meemaakt als je moeder wordt. Kortom; genoeg om over te schrijven dus voor de prachtige blog Mams at Work!
