Ik heb mijn portie wel gehad: ik geef één keer mijn ongezouten mening in een artikel over carnaval en half Brabant valt over me heen. Natuurlijk heb ik overdreven in mijn verhaal, iets wat je als schrijver soms doet. Een stuk moet pakkend zijn en uitdagend. Een zoetsappig verhaal leest niemand. Maar mijn verhaal over carnaval was blijkbaar uitdagend genoeg. WOW!! Nooit gedacht dat ik zoveel mensen tegen me in het harnas zou jagen. Over vrijheid van meningsuiting gesproken…
Vrijheid van meningsuiting; wat kan wel en wat niet?
Ik wilde een leuk verhaaltje uit de grond te stampen.
Als schrijver heb ik het niet altijd makkelijk. De ene dag komt er heel veel uit mijn pen terwijl ik de volgende dag denk dat ik beter kan aanmonsteren op een cruiseschip naar Abu Dhabi. Hoe groot mijn weerstand op zo’n moment ook is, ik moet en zal een leuk stuk op papier krijgen. Doorzetten dus.
Gelukkig heb ik ook dagen dat mijn vingers niet meer kunnen stoppen met typen. Het lijkt vanzelf te gaan. Lekker! Dan heb ik in de avond kramp in mijn vingers van het harde werk. Het werk is dan weliswaar een mening die ik vorm op papier, of een stompzinnig verhaal over het leven – mijn leven – maar ik kan en mag schrijven wat ik wil. In dit land hebben we vrijheid van meningsuiting.Â
Waarom dan meteen een strond(t)hoer?
Natuurlijk snapte ik sommige reacties op mijn blog heel erg goed. Want wie the fuck boven de rivieren, denkt ze wel wie ze is? Juist, ook gewoon een mens die op zoek is naar een leuk verhaal met een eigen opvatting. Natuurlijk is mijn mening slechts één kant van de vele verschillende ervaringen die mensen hebben met carnaval. De waarheid bestaat niet, belevingen zijn niet objectief. Als mijn mening jou irriteert, dan kun je me verwijten maken of een strondhoer (met een d) noemen.
Au.
Gelukkig kreeg ik naast de boze reacties ook leuke reacties: ‘Joh, jij hebt nog nooit echt carnaval gevierd, ik neem je een keer mee.’ Inmiddels heb ik meerdere dates voor volgend jaar. Dank jullie wel.
Maar we zijn toch allemaal zo blij dat we in Nederland wonen?
Het land waar democratie heerst. Voor de zekerheid zocht ik het even op: Democratie is een manier waarop een land, zoals Nederland, bestuurd wordt. De naam komt van de Griekse woorden: démos (volk) en kratein (regeren). Je zou dus kunnen zeggen dat democratie ‘het volk regeert’ betekent. In een democratie is iedereen gelijk, dus is ook de macht over het land gelijk verdeeld. Dus ook ieders mening doet ertoe. Of je het nu eens bent of niet. En dat heeft dan weer te maken met de vrijheid van meningsuiting.
We worden natuurlijk allemaal weleens geraakt door een mening die afwijkt van de jouwe.
Ik had niet verwacht zoveel negatieve emoties los te maken bij mensen. Als je een fanatieke carnavaller bent en er komt zo’n huppeltrut uit de Randstad even vertellen dat carnavallen voor idioten is, snap ik best dat daar pittige reacties op kunnen komen. Achteraf besef ik dat ik nooit het woord ‘idioten’ had mogen gebruiken. Het raakt mensen net zo als strond(t)hoer mij. Vrijheid van meningsuiting of niet, het moet wel beleefd blijven.
Hoe dan ook: ik kan niet zeggen dat alle reacties me niks hebben gedaan.
Want dan zou ik liegen. Ik heb er in ieder geval van geleerd. Als schrijver mag je best je mening geven, maar de juiste woorden kiezen is daarbij minstens zo belangrijk. Het zou fijn zijn als we onderling online iets beleefder met elkaar kunnen omgaan. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Carnavaller of niet.
-x-
Ievy