Waar doe ik het allemaal voor?

Waar doe ik het allemaal voor? Dat is een goede vraag! Het was ook de vraag die centraal stond in het verhaal van …, dat eerder op deze plek gepubliceerd werd. Ergens in maart 2012. Een verhaal over een werkende moeder die zich -naast haar werk-  ook buigt over haar privéleven. En moppert op haar man.

waar doe ik het allemaal voor

Waar doe ik het allemaal voor?

Om nog even terug te komen op dat verhaal… eigenlijk was het best een leuk verhaal. Maar … vond het verhaal niet meer goed genoeg. Dat kan. Ook al had ze het zelf geschreven in 2012 en ingezonden voor een schrijfwedstrijd die wij organiseerden. Ik zou zelf in zo’n geval denken ‘goh, ik heb me uitstekend ontwikkeld in de afgelopen jaren‘. Maar … niet. Nee, … vond dat het verhaal geen kwaliteit meer uitstraalde. In ieder geval niet de kwaliteit die ze zelf nu voor ogen heeft. En dus wilde … dat het verhaal verwijderd zou worden. En dat ging zo….

Dreigementen en boetes

Ik werd gebeld. Het gesprek begon heel vriendelijk. … gaf aan dat ze me een tijd geleden gemaild had met de vraag of ik het betreffende verhaal wilde verwijderen. Ik zocht -terwijl ik met haar aan de telefoon zat- ijverig in mijn inbox maar kon niets vinden. Doet er eigenlijk niet toe, maar ik vind het altijd vervelend als er iets langs me heen gaat, vandaar.

Op het moment dat ik aangaf dat we normaal gesproken niet zomaar content verwijderen werd ik in de reden gevallen. Woorden als auteursrecht en rechtszaak vlogen door de telefoonlijn en ik voelde dat mijn haren overeind gingen staan. Ik kreeg nog niet de kans om aan te geven dat we toch wel eens content verwijderen en al had ik de kans gehad dan was die nu al verkeken. De ‘liefde’ was voorbij zeg maar en ik was zo boos dat ik de verbinding verbrak. Waar doe ik het allemaal voor?

Waarom werd ik zo boos?

Het feit dat mensen meteen beginnen te dreigen -… is uiteraard niet de eerste die geld wil zien- daar ben ik een soort van overgevoelig voor. Het voelt als profiteren. Ik werk mezelf de pleuris. Dag in dag uit. En ik geniet ervan hoor, laten we dat voorop stellen. Ik klaag dan ook niet, zeker niet omdat het goed gaat met MamsatWork. Maar ik heb er gewoon last van als mensen zo reageren. Zes jaar geleden wilde ze immers maar wat graag meeprofiteren van de schrijfwedstrijd en onder de aandacht komen van ons lezerspubliek door een publicatie van haar verhaal. Dat neemt niet weg dat ze uiteraard om verwijdering kan vragen. Het gaat om de manier waarop het gesprek verliep, dat maakt me pissig. Vrij direct na het telefoongesprek ontving ik een mail van … waarin ze me een termijn stelde.

Een redelijke termijn

Als ik niet binnen twee dagen het verhaal zou verwijderen dan zou ik een schadeloosstelling van € 300,00 kunnen verwachten en anders een rechtszaak. Daarnaast werd ik ook door haar op hetvolgende artikel gewezen: actief speuren naar websites die content kopiëren.

Een artikel wat eigenlijk niets met ons vraagstuk te maken heeft. Zíj heeft destijds namelijk zelf haar verhaal ingestuurd en dit artikel gaat over onrechtmatig gekopieerde content? Na het lezen van bovenstaande artikel bedenk ik me echter hetvolgende: ze was zo snel met haar overcomplete mail met linkverwijzingen. Zou ze dit vaker doen? Heeft ze deze mail gewoon standaard klaarstaan om te versturen?

Waar doe ik het allemaal voor?

En dat brengt me weer terug bij de vraag ‘waar doe ik het allemaal voor’? Ik zou natuurlijk gewoon het verhaal kunnen verwijderen en weer verder gaan tot de orde van de dag. Maar zo zit ik niet in elkaar. Toen ik een bak stront over me heen kreeg met dit artikel over de geretoucheerde schoolfoto en letterlijk dreigementen kreeg over dit artikel met pornografische borstvoeding filmpjes op Youtube heb ik daar ook niet wakker van gelegen.

Ik doe wat ik doe. En bewust een ander kwetsen is nooit mijn bedoeling. Maar sommige dingen mogen best aan de kaak gesteld worden. Zonder naam en toenaam. Dus dat deed ik dan ook toen ik op Facebook mijn hart luchtte. Ik gebruikte geen namen. De bagger die vervolgens geuit werd door een aantal freelance journalisten kwam echter wel omdat míjn naam ergens genoemd was. Rara, door wie?

Stock foto van vrouw door UfaBizPhoto

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven