Ik heb geen koekje gepikt uit de trommel hoor dat was ‘Tijmen’… Mijn zoon van 5 schuift altijd alles af op zijn fantasievriendje.
Vaak schuiven kleuters de schuld af op een ander of een willekeurig iemand, een fantasievriendje. Omdat zij nog geen duidelijk onderscheid maken tussen werkelijkheid en fantasie, geloven ze heilig in hun leugen. Boos worden en je kind de waarheid voorhouden, heeft weinig zin. Natuurlijk is je kind best onder de indruk van je boze stem en begrijpt hij dat er iets mis is, maar hij voelt zich niet schuldig. Als ouder ben jij zijn geweten. Voor kinderen onder de vier zit het gebod aan jou vast. Ben je in de kamer dan weet je kind dat hij geen koekje mag pakken. Verlaat je de kamer dan neem je het gebod mee de kamer uit. Vanaf vier jaar leren kinderen geleidelijk aan zichzelf toe te spreken dat ze iets niet mogen doordat jij de regels steeds weer herhaald. Een leuke tip: ‘Ik maak jou de bewaker van de koektrommel. Jij moet zorgen dat er geen koekje is opgegeten, totdat ik de was heb opgehangen. Dan eten we samen een koekje. ’
Met zeven jaar zijn kinderen zich wel bewust van wat jokken is. Ze jokken echter nooit zomaar. Er is altijd een onderliggende oorzaak. Zo kan een kind jokken om te voorkomen dat je boos wordt, om aandacht te krijgen, zijn straf te ontlopen of om indruk te maken op vriendjes. Je achtjarige zegt bijvoorbeeld dat ze snoep mee naar school moet nemen, omdat juf dat gevraagd heeft. Achteraf blijkt dat ze dit nodig had om met andere kinderen te mogen meedoen op het plein! Blijf als ouder dus alert. Let op dat je geen straf meer geeft, als je kind iets eerlijk opbiecht. Straf je je kind toch, dan zal ze zich wel twee keer bedenken om de volgende keer de waarheid te zeggen.
Meer informatie? Lees hier meer artikelen van de Opvoeddesk of kom ook naar de workshop ‘Pieken en dalen met kinderen onder de negen’.
