Wie heeft er als kind geen dingen gedaan waarvan je nu denkt… dat kan écht niet? Jacqueline somt op wat zij vroeger gedaan heeft en ook ik heb geen schone lei. Wat ik gedaan heb, dat biecht ik ook nog wel een keertje op dan. Durf jij op te biechten wat je vroeger gedaan hebt?
Wat ik gedaan heb vroeger? Ik beken schuld
Hele erge dingen heb ik gedaan in mijn jeugd, als er een hel is kom ik daar absoluut terrecht. Ik kon er maar gewoon eerlijk voor uit wat een slecht mens ik ben. Vaak onbewust van wat ik deed, maar wel heel bewust dat het vreselijk was. En toch, als ik het achteraf bekijk, viel het wel mee, denk ik, of toch niet?
Lees ook: Help, mijn kind vloekt
Stiekem iets meenemen uit de winkel
Tja, ik zal het maar bekennen, ook ik heb wel eens iets in een winkel gepikt. Ik was een zeer jeugdige delinquent, vier jaar oud. Ik was met mijn moeder in een stoffenzaak. Mijn moeder maakte haar en mijn kleding meestal zelf. Toen mijn moeder druk was met het uitzoeken van de stof, viel mijn oog op een kartonnen ton met kunstrozen. Van die oerlelijke dingen die vrouwen in hun decolleté droegen. Van een soort stof met stijfsel er in, op een speldje. Voor mij het toppunt van schoonheid en begeerlijkheid.
Ik koos een gouden roos uit en stopte die in mijn zak. Van mijn wettelijke overtreding op dat moment was ik mij niet bewust. Iets in mij had echter wel door dat het niet klopte wat ik deed. Ik voelde de roos in mijn jaszak onderweg naar huis. Thuis liet ik het zien. Ik was ontzet door de reactie van mijn moeder. Blijkbaar had ik iets vreselijks gedaan! Daarom weet ik de details nog. Ik hoefde niet terug naar de winkel, het ding verdween in een laadje van de teakhouten kast. Om mij elke keer als dat laatje open ging op mijn schuld te wijzen. Ik had gestolen! Soms pakte ik het ding nog op, vroeg ik me af of het gemist werd. Nooit heb ik het opgespeld.
Niet stoppen voor rood waardoor ik een ongeluk veroorzaakte
Toen ik negen was, ben ik op weg naar de lunch thuis door het rode licht gelopen. Ik had haast, zin om thuis te komen, snel te eten en nog even te spelen. Door mij moest er een scooter een noodstop maken, met iemand achterop. De scooter viel om. Ik rende naar huis alsof de duivel me op de hielen zat. Thuis ben ik na het eten onder tafel gaan zitten. Ik wist namelijk heel zeker dat de politie nu op zoek was naar een meisje van negen jaar dat een ongeluk veroorzaakt had. En natuurlijk niet zomaar een meisje, een meisje met rood haar. De enige op de hele school, dus dat was lekker makkelijk voor de agenten. Ik vroeg mij af of ze je ook sloegen als ze je in de cel gooiden.
Uiteindelijk moest ik toch weer naar school. En ja hoor, op school hadden ze al gehoord dat er iets gebeurd was met een scooter bij het stoplicht. Blijkbaar waren de mensen gewond. Zie je wel, ik was gewoon de pineut, een kwestie van tijd alleen nog maar. Ik heb nog weken uitgekeken of de politie er al aan kwam om mij in de boeien te slaan. Ik hoop maar niet dat ze dit nu lezen, anders ben ik alsnog aan de beurt. Als u het was, op die scooter, ”sorry!!! Het was niet mijn bedoeling en ik heb mijn straf al dubbel en dwars gehad. Ik hoop maar dat u niet te erg beschadigd was.” Mea culpa, mea maxima culpa!
Stiekem roken en beestjes ‘vermoorden’
Verder nog wat kleine vergrijpen, een sigaret van mijn moeder pikken en stiekem proberen of dat lekker was. Nee, helemaal niet, gatverdamme! Daarna heb ik nooit meer gerookt. Een lieveheersbeestje doodgooien met een baksteen. Ik wilde alleen maar kijken of ik hem aan het lopen kon krijgen op de muur. Daar heb ik nog steeds oprecht spijt van. “ook voor jou, dikke sorry!” Mijn broertje pesten, die verdiende het,daar dan weer geen spijt van. Een wonder dat het nog iets geworden is met mij.
Shutterstock foto van meisje in winkel door Yuliya Evstratenko
