Waterpukjes, door Rachelle Verhage

Mijn zoon van vijf jaar is wat hangerig. Hij wil het liefst alleen op de bank hangen. Ik voel aan zijn voorhoofd en als volleerd thermometer denk ik te weten dat hij koorts heeft. Alarmbellen gaan rinkelen in mijn achterhoofd en ik zie de beelden van drie weken terug. Mijn dochter met dezelfde klachten. Wat bleek de volgende dag? Waterpokken. Of waterpukjes zoals mijn driejarige ze bestempelde. Dus mijn vijfjarige wordt op de hoogte gebracht van moeders conclusie. Dikke tranen huilt hij als antwoord. ‘Ik wil geen waterpukjes, want dan krijg ik littekens,’ klinkt het. Ik omhels hem en bedenk me dat het spreekwoord, kleine potjes hebben grote oren, hier feilloos van toepassing is. Ik heb namelijk geprobeerd uit te leggen aan onze jongste waarom je niet mag krauwen met je nagels en dochterlief vond deze uitleg afdoende genoeg en liet de verleiding van het krauwen staan. Maar mijn zoon heeft dit blijkbaar opgeslagen.

De volgende ochtend ontwaak ik naast de overtreffende trap van een krentenbol. Diep in de nacht is hij tussenin gekropen. Als ik mijn ogen half dichtknijp zie ik de contouren van mijn middelste zoon, maar met mijn ogen geheel open herken ik hem bijna niet. Zijn ogen zitten onder de rode bultjes waardoor die wel dichtgeslagen lijken. Op zijn borstkas is een samenscholing gaande. Honderden bultjes zijn hier samengekomen met maar 1 doel. Zoveel mogelijk jeuk veroorzaken. Hij is gelijk zielig als hij zichzelf in de spiegel ziet en blijft maar in bed. Maar de jeuk drijft hem zijn bed uit en als snel loopt hij rond te springen en te gillen dat ik er vooral iets aan moet doen. Met een tandenborstel probeer ik de ergste jeuk weg te halen. De haren van de borstel zullen toch wel minder kwaad doen als mijn nagels zo redeneer ik.

Toen kwam de gouden tip! De buurvrouw raadde baden in havermout aan. Omdat ik er alles aan wil doen om zijn euvel te verlichten stuurde ik mijn oudste om havermout. Vervolgens liet ik het bad vollopen met lauw water (warm mocht niet met waterpukjes) en stopte de panty met havermout in bad. Een paar keer uitknijpen en ja hoor… een melkachtige substantie ontstond. Hij stond naar dit ‘witte goedje’ te kijken en draaide resoluut om. ‘Daar ga ik niet in,’ riep hij vastbesloten. Een klein dreigementje volstond, ‘anders gaan je pukjes nooit over’ en hij stapte in bad. Wat een wondermiddel! Met de panty sopte ik hem overal in en dat hielp zichtbaar voor de jeuk. Hij liet zich heerlijk ‘ontjeuken’ en was met geen tien paarden uit het bad te krijgen.

De volgende ochtend waren de waterpukjes al meer aan het uitdrogen en met de dag werd het beter. Nu smeerde ik daarnaast ook schuim (ook tip van desbetreffende buurvrouw), crème en talkpoeder, dus wie zal zeggen wat heeft geholpen, maar hij had geen jeuk! En dat was tweemaal daags badderen als zijnde Cleopatra, 8 maal smeren met schuim, 4 maal met crème en 10 maal met talkpoeder wel waard. Het is mijn laatste kindje met waterpukjes, dus ik zal met weemoed terugdenken aan de dagen dat hij gek werd van de jeuk.

Wil je meer lezen van Rachelle? Kijk dan hier