Heb je ook wel eens dat gevoel dat je je leven veel te serieus neemt? Dat je veel te weinig lacht en te weinig geniet? Je werkt, je moedert, je spreekt af met vriendinnen, je vergadert, je presenteert, je doceert, je netwerkt. Je doet tig dingen in een week. Je denkt dat je lacht en geniet maar doe je dit ook daadwerkelijk?
Je komt moe thuis en wilt eigenlijk gewoon rust aan je hoofd. Dan springt er een klein mensje met een mega nerfgeweer voor je neus en de pijlen vliegen om je oren. Je ergert je, zegt dat je even rust wilt en gaat geïrriteerd de kamer in en ruimt rondslingerend speelgoed op.
‘Mama, je doet nooit meer mee. We spelen geen verstoppertje meer, we doen geen spelletjes meer, wanneer kom je weer met me spelen.’
Op zo’n moment denk ik; Bah Claudia, waar ben je mee bezig? Maak gewoon  tijd voor de leuke dingen. De kleine dingen in het leven. …geniet en lach om de serieuze houding van Zeppe als hij met z’n nerf in de aanval staat. Hij denkt onopvallend te zijn maar je ziet hem direct staan als je over de drempel stapt. Waarom ga je gewoon niet even ‘dood-liggen’. Zeppe blij en lachen en de mama krijgt een warm gevoel van al die pret. Maar dat bedenk ik achteraf, als ik eerst mijn ergernis heb geuit.
Waarom raken wij toch steeds verder van ons kind-zijn verwijderd. Iedereen heeft het kind in zich. Voor mij is dit een rondhuppelend meisje met een lange paardenstaart, dat altijd lacht. Maar de laatste tijd huppel ik niet zo veel en lach ik volgens mij ook minder. Dat moet weer veranderen.
Genieten van de kleine dingen in het leven! Jezelf iedere dag een cadeautje geven; zoals genieten van een heerlijk glas wijn als je in de hoek van de bank neerstrijkt na een werkdag. Spelen met je kinderen: tikkertje, verstoppertje, what ever als je jezelf  maar heerlijk kunt laten gaan. Voluit lachen en niet aan andere dingen denken, leven in het nu. Gewoon ook weer even kind zijn, lachen om kleine dingen, verbazen over van alles en nog wat, verontwaardigd zijn als niemand je snapt of niet om je grapje lacht…heerlijk toch?
We zijn het allemaal vergeten als we ouder worden en meegesleurd worden in de dagelijkse beslommeringen. We zijn druk en willen dat alles gaat volgens planning en dan sta je niet te wachten op een salvo aan kogels uit een nerfpistool.
Maar vanaf nu doe ik het anders. Tegenwoordig hebben we ’s avonds voor het slapen gaan een zwaard gevecht en je begrijpt dat ik hier vaak het onderspit delf want Zeppe kiest de zwaarden.  ’s Ochtends moet Zeppe allert zijn want dan wandelt zijn moeder met een nerfpistool rond. Ik was gewoon vergeten hoe leuk dit is en hoe weinig ervoor nodig is om ouderwets uit je dak te gaan.
