Het is ongelooflijk hoeveel meer energie ik heb nu mijn kind geboren is. Zoveel energie dat ik weer aan de slag wil en wil werken na mijn zwangerschapsverlof. Echt. Ik zou het niet erg vinden om morgen weer aan het werk te gaan. Kleine Sophie is net een week oud. En mijn zwangerschapsverlof dus ook, maar ik popel om weer aan de slag te gaan.
Werken na je zwangerschapsverlof, wat doe je?
Vrijdag 19 juli is ze geboren. Zes pond zwaar, door de gynaecoloog uit mijn buik getild en kerngezond. Zondag mocht ik alweer naar huis, waarna ik mij een week lang gekoesterd heb in de gezelligheid van mijn huis, de goede zorgen van de kraamhulp en de lieve aandacht van ouders en schoonouders.
Een week waarin mijn huis werd schoongemaakt en ik me alleen maar druk hoefde te maken om de kleine meis. Een week waarin ik ontdekt heb dat zij nóg rustiger is dan haar grote broer was. Ze doet het uitstekend. Als ze huilt, heeft ze honger. Om iets anders huilt ze niet. Ze heeft het hart van de grote boef gestolen. Regelmatig hoor ik Thijmen dingen zeggen als ‘Sophie lief!’ of ‘Sophie kusje geven’ waarna hij héél voorzichtig een lief kusje op haar hoofd geeft. Wat al eens geleid heeft tot een nat oogje, omdat meneer nogal kwijlde, maar dat terzijde. Eigenlijk heeft ze gewoon ieders hart gestolen. Mijn mooie, lieve kleine meis. Maar nu dat ‘geweest’ is wil ik graag weer gaan werken na mijn zwangerschapsverlof. Voor velen te vroeg misschien, maar ik kan niet wachten.
Zwangerschapsverlof: meer een nachtmerrie
Na een week lang verzorgd worden en verliefd zijn is het wel weer mooi geweest. Dus vandaag ben ik er met haar op uit gegaan en op bezoek gegaan bij een vriendin. Ineens voelde het voor mij of de wereld opnieuw was geschapen. Alsof ik maandenlang onder een rots geleefd heb en nu weer wakker ben. Echt wakker. Ik heb bergen energie en wil daar wat mee doen.
Een vrouw schijnt een week na een keizersnee nog niet zoveel te kunnen. Ik doe het huishouden weer als vanouds en heb weer energie om écht aandacht voor mijn oudste te hebben. Nou kan hij steeds meer en steeds beter helpen, wat erg fijn is. Hij glundert zo van trots als hij goed geholpen heeft. Maar nu wil ik méér. Wil ik weer aan het werken na mijn zwangerschapsverlof. Wil ik mezelf weer nuttig maken.
Rust is het devies, ik weet het en ik zal echt nog niet gaan werken. Al was het maar omdat ik eerst eens moet uitzoeken wat ik nou echt wil na mijn zwangershapsverlof. En natuurlijk is het ook wel fijn om tijd te hebben om zomaar een dagje te gaan winkelen.
Negen lange weken thuis in plaats van aan het werk
Nog zo’n negen weken duurt mijn verlof. Nog negen weken thuiszitten. Ik ben geen thuiszitter. Negen maanden zwangerschap viel waarschijnlijk mee in vergelijking met dat hele zwangerschapsverlof. Hele dagen schrobben en zorgen is niet zo erg aan mij besteed. Gelukkig zijn er genoeg andere dingen om te doen. Leuke dingen, zoals bloggen en minder leuke dingen als opruimen. Zelfs daar heb ik eigenlijk wel zin in. Wellicht wordt mijn huis dan nog eens echt netjes, wie weet.
Maar vooral heb ik de tijd om eens goed naar mijn carrière tot zover te kijken en te bedenken welke kant ik op wil en wat ik wil gaan doen. Ik zit er steeds harder over te denken om toch weer een opleiding te gaan volgen, maar weet niet of dat financieel gaat lukken. Wellicht kan ik ergens aan de slag waar ik me dan door werkervaring omhoog kan werken. Wie weet word ik ontdekt als briljant blogger en mag ik voor – zeg – NRC Next gaan bloggen. Dat zou ook tof zijn. Het punt is: ik heb teveel interesses en teveel energie.
Nog zo’n negen weken duurt mijn zwangerschapsverlof dus. Negen weken de tijd om uit te zoeken wat de volgende stap in mijn carrière wordt. Ik hoop maar dat het genoeg is. Lieve medemama’s, hoe zijn jullie dit in hemelsnaam doorgekomen?
