Werkt emancipatie van de vrouw alleen van 9 tot 5?

“Feminisme is overbodig geworden!” riep ik als opstandige puber naar mijn moeder. “De emancipatie van de vrouw is wel zo’n beetje voltooid.” Wist ik veel. Laatst werd ik, inmiddels werkende moeder van drie, herinnerd aan mijn naïeve uitspraak van toen. Ik kreeg de kans om vijf dagen naar het buitenland te gaan om research te doen voor het schrijven van toeristische teksten. Na jarenlang thuis werken, zodat ik er altijd was als de kinderen thuiskwamen of ziek werden, vond ik dat best een grote stap. Maar ik vond het ook een kans die ik moest grijpen – en kon grijpen. Mannen zijn toch ook wel eens een paar dagen van huis voor een zakenreis?

Blijkbaar ben ik nog net zo naïef als in mijn puberteit, want het bleek toch anders te liggen. Niet in de laatste plaats bij mijzelf. Hoewel ik veel zin had in deze opdracht, voelde ik ook een behoorlijke portie schuldgevoel. Mocht ik dit als echtgenote en moeder wel doen? Zomaar huis en haard in de steek laten? Blijkbaar was ik toch niet zo geëmancipeerd als ik zelf dacht.

“Hoe doe je dat dan met je gezin?”

Gelukkig vonden mijn lieve man, familie en vriendinnen ook dat deze reis echt iets voor mij was en dat ik moest gaan. Toch was mijn voorbereiding anders dan die van de gemiddelde man die een paar dagen weg moet voor zijn werk. Er kwam wel wat meer bij kijken dan het inpakken van een koffertje. Ik bracht het nieuws voorzichtig bij de kinderen en maakte telefoonlijsten, aftelkalenders en overzichten van wie er thuis zou zijn als ik weg was. Regelmatig kreeg ik de vraag hoe ik dat deed met mijn gezin, en wat mijn man ervan vond. De reis werd niet gezien als een opdracht die ik had binnengehaald, maar als een snoepreisje dat me werd gegund. Tot zover de emancipatie van de vrouw. Hoeveel mannen zouden dezelfde vragen krijgen?

Nou moet ik toegeven: het was wel erg leuk. Ik genoot ervan om in korte tijd zoveel te zien en die indrukken om te zetten in artikelen. Ik voelde me helemaal op mijn plek – voor eventjes dan. Want natuurlijk miste ik man en kinderen en vond ik het heerlijk om weer thuis te komen.

Emancipatie van de vrouw: zijn we echt al zover?

Daar hoorde ik dat een van de kinderen op school had gehuild omdat ze me zo miste. Dat hakte erin. Kort daarna diende zich weer een reis aan. Samen met mijn man heb ik toen besloten dat meteen weer op reis gaan te veel van het goede zou zijn. Terwijl ik onder geen enkele omstandigheid tegen hem zou zeggen: “Zeg maar tegen je baas dat je niet kunt, je gezin heeft je nodig!” Dit alles zette me aan het denken over mijn eigen uitspraken van jaren geleden. Is de emancipatie van de vrouw inderdaad wel zo’n beetje voltooid? Of mag je – van jezelf of je omgeving – als vrouw best werken, zo lang je maar op tijd thuis bent om het eten op tafel te zetten? De discussie over gelijkheid tussen mannen en vrouwen gaat gewoon door…

Ingezonden artikel door Sandra van Bijsterveld

3 gedachten over “Werkt emancipatie van de vrouw alleen van 9 tot 5?”

  1. Pingback: Gastblog MamsAtWork: Werkt emancipatie alleen van 9 tot 5? | Stralend schrijven

  2. Ik vind dat je in zo’n omstandigheid ook tegen je man moet kunnen zeggen dat hij thuis moet blijven voor zijn gezin. Kinderen kunnen hun papa ook missen, dat doe je dan toch ook niet te vaak?
    Waarom vinden we dat vrouwen wel thuis moeten zijn en mannen niet of minder? Ik vind dat voor papa en mama dezelfde regels moeten gelden. Dus beiden kunnen werken en hun eigen dingen doen maar moeten ook regelmatig thuis zijn.
    De vraag is niet of jij thuis moet zijn om het eten op tafel te zetten en of jij wel een paar dagen weg mag, de vraag is waarom je bij je man daar geen moment over zou twijfelen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven