Stel jij jezelf weleens de vraag: wie ben ik eigenlijk? Het antwoord daarop lijkt zo simpel. Ik ben ik, en jij bent jij. Toch zijn er maar al teveel mensen die zichzelf een beetje kwijt zijn. Sommigen maar af en toe… Maar anderen zijn wat verder van zichzelf vervreemd. Hoe komt dat? Hier lees je er meer over.
Lees ook: Tijd voor jezelf creëren én behouden doe je zo
Er was eens…
Er was eens.. een kleine jij. Als je jong bent stel je jezelf nooit de vraag: wie ben ik eigenlijk? Nee, als kind is alles mogelijk en de creativiteit is onbegrensd. Een lepel kan heel makkelijk een helikopter zijn of stoomboot. Als kindjes klein zijn dan zijn we er trots op dat ze zo vindingrijk zijn. Tijdens het koffie-uurtje met de mama’s hoor je niets anders. Wordt dat kleine mensje groter, vanaf een jaar 7, dan gaan wij (ouders, leerkrachten etc.) ons ermee bemoeien en komt dat vingertje. ‘Nee, dat kan niet, een lepel is om te eten en niet om mee te vliegen’. Langzaam maar zeker gaan we het kleine mensje in een hokje duwen. Waarom zou een lepel geen helikopter kunnen zijn?
De rem op creativiteit en jezelf zijn
Uitgerekend rond deze leeftijd ontwikkelen wij onze drijfveren en motieven. Eigenlijk ontwikkelen we dus onze persoonlijkheid. Dus op het moment dat we nog volop moeten ontdekken en alles mogelijk moet zijn, gaan we ons ook belemmeren. Hoe krom is dat? Niet vreemd dat we op latere leeftijd worstelen met vraagstukken als: Wie ben ik eigenlijk? En wat wil ik met mijn leven?
Je bent van jezelf vervreemd omdat je constant in hokjes bent geduwd. Dit gebeurt onbewust door de omgeving en omstandigheden. Wij bewandelen deze weg, vaak, heel vanzelfsprekend. Want dat werd als kind van je verwacht en ben je voor een bepaalde tijd gewoon blijven doen.
“Wie ben ik eigenlijk?”
Natuurlijk zijn er mensen die zich hier al op zeer jonge leeftijd tegen afzetten. Maar het gros is al wat ouder als het moment komt dat je tegen jezelf aanloopt en zegt: Vind ik eigenlijk nog wel leuk wat ik doe? Waarom doe ik nou wat ik doe? En de grootste hamvraag: wie ben ik eigenlijk?
Dan begint de zoektocht naar jezelf. Je gaat letterlijk de opgebouwde laagjes afwikkelen en komt steeds meer tot je zelf (je gaat ver-ikken). Je gaat opruimen, vaak ook letterlijk, hierdoor ontstaat ruimte in jouw hoofd. Zo is er dan ruimte om dingen te ontdekken waarvan je niet wist dat je het in je had zoals: schilderen, knutselen, breien,  what ever! Vaak merk je ook dat je beroepsmatig een heel andere kant op wilt. Opeens is alles mogelijk en heb je tig ideeën .
Kies jouw eigen weg
 If people aren’t telling you your idea is crazy, than it is likely not a very big idea.(Francis Ford Coppela)
Een typische kunstenaars uitspraak maar o zo waar! Ga lekker tegen de stroom in, durf te DOEN! Denk niet steeds wat anderen zullen zeggen. Jij bent authentiek en jij bent jij. De vraag ‘wie ben ik eigenlijk’ kan maar één iemand beantwoorden. En dat ben jij zelf. Ongeacht de mening van anderen. Vaak vinden mensen iets niet OK omdat het anders is of nog sterker … het een totale verandering is. Ooit hoorde ik iemand zeggen:’ Mensen willen veranderen maar niet veranderd worden’.
Als ik naar mezelf kijk, heb ik deze weg ook afgelegd. En nog steeds moet ik mezelf toespreken dat ik geen rekening hoef te houden met de wereld buiten. Alleen mijn wereld binnen telt. Natuurlijk zijn er zaken die je gewoon doet omdat het zo hoort , maar dat is weer een ander verhaal. Als moeder maak ik me ook schuldig aan het afremmen van de creativiteit en ontdekkingszin van Zeppe. Als hij weer een geweldig idee heeft in de keuken en ik denk: ‘ Oh mijn God NEE!! want dan sta ik de hele avond te poetsen’… Waarom niet gewoon laten uitleven….Dat kan niet want je moet nu eenmaal een keuken opruimen en schoonhouden. Why? Waar staat dat geschreven…
Lees ook: Durf jij echt jezelf te zijn of trek je je andermans mening aan?
