Wind
Wáár komt toch die wind vandaan? Nee echt, wind bedoel ik. Ik voel het waaien hier in huis. Om een voorstelling te maken hoe het voelt zeg ik één ding, koud. Het voelt koud. Niet altijd is een wind fris. Een frisse wind. Net als met frisse moed of met frisse tegenzin.
Winter
Deze wind voelt onaangenaam, maar heeft ook een bepaalde aantrekkingskracht aan zich. Ik heb een zijden jurk aan (een aanrader mensen, trek eens een zijden jurk aan, zo heerlijk over je huid!) en het is net of ik in een bak koud water zit te typen en ik mijn best moet doen om mijn hoofd boven water te houden, en toch, tóch trek ik geen vest aan. het is namelijk stiekem wel lekker die kou. Ik blijf zitten waar ik zit, een lege kop koffie naast me en ik tik lekker door. Geen zin om op te staan, maar nog even voelen hoe ik met opgetrokken schouders en met een half verbeten gezicht zit te zitten. Verwarming op 19,5.
Winst
Het is het voelen. Het voelen stromen van mijn bloed, de warmte van de laptop onder mijn polsen en de blik naar het nog koudere buiten. Kippenvel en die zachte stof die zachtjes langs mijn huid ruist. Warme voeten in mijn heerlijke spaanse sloffen, zo níet passend bij mijn outfit en tegelijk ook wel omdat ik het ben. En dat is precies hoe ik me ook voel. Ik voel dat ik verander ten gunste van mezelf. Ik kom steeds dichter bij wie ik wil zijn, ook steeds meer ‘zin’ om de weg in te slaan die me meer mezelf laat zijn. Een moeilijke, maar in mijn ogen een onvermijdbare weg. Een weg met hobbels wat betekend dat bovenop de hobbel een moment zal zijn van geluk, misschien zelfs euforie om weer energie op te doen voor de volgende stap, en de volgende en de……..
Nu is het wel weer genoeg, ik trek een vest aan. En koffie wil ik. Met een koekje. Want je moet het je soms wel gemakkelijk maken……..
