Stel jouw kind is helemaal gek op spekjes, je weet wel, van die mooie grote roze met gele spekjes waar ook nog eens lekker veel suiker op zit. Je zoon of dochter krijgt de volgende keuze; of nu 1 spekje of 1 uur wachten (terwijl de spekjes te zien zijn) en dan 2 spekjes krijgen … over zelfbeheersing gesproken 😉 . Wat zou jouw kind kiezen? Lukt het jouw kind denk je om 1 uur te wachten zonder stiekem toch 1 spekje te eten als je even niet kijkt?
Het marshmallow experiment
In de jaren 60 werd een soortgelijk onderzoek verricht door Mischel. Er werd onderzoek verricht naar uitstel van beloning met behulp van het marshmallow experiment en er is zelfs een boek over verschenen. Hierbij werden de kinderen die meededen aan het onderzoek voor een keuze gesteld. Toegeven aan verleiding (gelijk 1 spekje) of de onaangename situatie doorstaan (wachten totdat de onderzoeker terug was voordat het kind 2 spekjes kreeg). Uit vervolgonderzoek bleek dat de kinderen die konden wachten minder problemen met concentratie en aandacht hadden. Ook haalden ze hogere cijfers. Ze waren sociaal vaardiger én zelfverzekerder.
Zelfbeheersing levert op
Het kunnen verdragen van ongemak en niet altijd maar gaan voor het plezier in het hier en nu (korte termijn) kan dus behoorlijk wat opleveren! En dat geldt niet alleen voor kinderen. De link is ook makkelijk naar jezelf als volwassene te leggen. Want iedereen weet dat roken slecht is voor je gezondheid, maar toch zijn er veel mensen die roken. Ik ken genoeg mensen die nicotine roken en zeggen dat ze willen stoppen, maar toch tien minuten later weer een sigaret opsteken. Of mensen die willen afvallen omdat ze overgewicht hebben, maar toch dat lekkere stuk taart opeten. Zelfbeheersing is nog niet zo makkelijk, blijkt wel.
En zelf heb ik er ook een handje van. Voor Valentijnsdag kreeg ik een doosje chocolade bonbons van man en dochter. Natuurlijk super lief, maar de gedachte spookte al direct door mijn hoofd. ‘Ik kan die bonbons niet gedoseerd eten’, ‘deze verleiding kan ik niet weerstaan’. En ja, binnen een mum van tijd was het doosje met de bonbons leeg! Heerlijk op het moment dat ik ze kapot beet en de chocolade proefde, ja ik genoot er zeker van! Maar o wat voelde ik mij schuldig (en nog steeds) ! Weet je hoeveel calorieën ik ingeslikt heb! En ik ben dan zo’n type dat de zelfkastijding nog even aandikt door te voelen of ik van die mega vetrollen heb gekregen. Dat slaat natuurlijk ook nergens op want dat is niet merkbaar 10 minuten nadat de laatste bonbon opgegeten is! Herkenbaar??
Werken aan je zelfbeheersing?
Wij mensen houden niet van ongenoegen, ons instinct en gevoel is geneigd om dat te verbergen of weg te krijgen. Dit maakt dat je sneller voor het directe plezier kiest (wat ongemak voor de lange termijn kan opleveren) dan voor de uitgestelde beloning.
Maar gelukkig is er hoop! Ja, ook voor jou! Een effectieve manier om zelfbeheersing (en toewerken naar een uitgestelde beloning) te bevorderen is door de betere keuze, die uitstel vereist, mentaal aantrekkelijker te maken. Dus natuurlijk kan ik met hongerige ogen kijken naar dat doorzichtige doosje met die mooie bonbons er in, maar door bewust na te denken over de voordelen van een gezonde lijn wordt dat hapje toch onaantrekkelijk. En nee, dat betekent niet dat ik er geen 1 mag, of 2 maar uitdelen aan iemand anders waar ik naartoe op bezoek ga dat kan natuurlijk ook!
Lang leve de bezoekjes aan familie en vrienden!
Graag stel ik mij even aan je voor!
Een duizendpoot die niet graag stil zit, 2 grote liefdes , gericht op zelfontwikkeling & strevend naar altruïsme, een passie voor psychologie, maatschappelijke thema’s, fotografie en het moederschap!
Mijn naam is Danielle Voskamp, 26 jaar, getrouwd (2011) met Kevin en sinds mei 2015 de super trotse mama van de vrolijke, lieve en ondeugende Maura. Ik werk als psycholoog in de verslavingszorg en werk mee aan onderzoek naar dwangmaatregelen in de ggz. Sinds 2016 heb ik officieel een eigen fotobedrijf waarin ik mijn passie voor het fotograferen van maatschappelijke thema’s kwijt kan. In 2016 werk ik aan een fotoserie ‘down beauties’ waarbij ik baby’s met het syndroom van down fotografeer op het gebied van fashion.
In het dagelijks leven maak ik van alles mee en zit ik boordevol met ideeën en gedachten over thema’s gericht op psychologie, maatschappij, moederschap en fotografie. Dit zijn dan ook de thema’s die je regelmatig terug zult zien in de vorm van blogs bij mams at work! Ik hoop dat het je inspireert, een klein zetje geeft tot nadenken of bewustwording geeft voor de mooie dingen in het leven.
