Dáárom gaat Lotte al vanaf haar vierde jaar naar Krav Maga…zelfbescherming

Van de week schreef ik nog een artikel over het loslaten van je kind. In dit geval een artikel wat gebaseerd is op een stuk waarin ‘men’ concludeert dat de ouder van nu zijn of haar kind ’te dichtbij’ houdt. Niet durft los te laten en daarmee zijn kind belemmert in de natuurlijke groei. Je kind groeit als het risico’s mag nemen. Maar uiteraard zijn wij het ook met elkaar eens dat bepaalde risico’s wel ‘gemonitord’ moeten worden. Of op zijn minst ingekaderd moeten worden. Ik besprak in dat artikel ook een aantal gebeurtenissen die mijn kinderen inmiddels zijn overkomen… wellicht een beetje gevoed door het loslaten. Toch leef ik als moeder ondanks het kunnen loslaten – of misschien juist wel dankzij- met een aantal angsten. Angsten met betrekking tot zelfbescherming. Want ‘wat als ik er niet bij ben?’

Zelfbescherming; een verplicht ‘vak’ in ons gezin

Ik heb iets met zelfbescherming. Ik vind het ENORM belangrijk. En ik typ niet vaak in hoofdletters, maar dit keer wel. Wij praten hier niet wekelijks over zelfbescherming, maar het zit wel (bijna) dagelijks in mijn hoofd. En dat is ook precies de reden dat wij hier in huis één verplicht ‘vak’ hebben…. je raadt het al… zelfbescherming 😉 . In ons geval in de vorm van Krav Maga.

zelfbescherming krav maga

Waarom ik het zo belangrijk vind dat mijn kinderen zichzelf leren beschermen

Op zich denk ik dat iedere ouder dit belangrijk zal vinden voor zijn of haar kind. Bij mij komt daar nog bij dat ik in het verleden zelf een aantal zaken heb meegemaakt waardoor zelfbescherming voor mij een soort noodzakelijke strijd werd.

Het leren loslaten van je kind heeft automatisch tot gevolg dat er voor jou als ouder meer angsten bijkomen. Je wilt je kind het vertrouwen geven dat hij of zij het zelf kan. Maar stiekem wil je toch graag ook de zekerheid hebben dat alles goed gaat en goed komt. Ook jij herinnert je vast wel de eerste keer dat jouw kind een blokje om mocht op zijn fiets. Zonder papa of mama. Er zijn dan twee dingen die je kan doen:

Er stiekem achteraan fietsen om te checken, óf als een dolle in tegengestelde richting rennen om je kind alvast tegemoet te lopen. Zodat de tijd dat je kindje ‘alleen fietst’ niet te lang is. Ergens ben je nog op zoek naar controle.

Controle overgeven aan je kind

Maar er komt een moment dat je er als ouder echt niet meer bij kan zijn. Voor de een komt dit moment eerder dan voor de ander, maar feit blijft dat dit moment komt. En dat moment, dat is cruciaal. Dan moet je vertrouwen op je kind. Maar niet alleen op je kind. Ook op de omgeving. En de situatie. En dat betekent ineens héél véél onzekere factoren. Exact op het moment dat jij jouw kind loslaat. Het vertrouwen in jouw kind kan nog zo groot zijn, en hij of zij kan nog zo goed van jou geleerd hebben wat wel of niet kan of mag. De situatie heb jij niet in de hand. En daar komt de zelfbescherming wat mij betreft om de hoek kijken.

Situaties vanuit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst

Gelukkig maar. Want in dit specifieke geval heb ik een aantal situaties in het verleden meegemaakt die ik liever niet herhaald zie in de toekomst. Bij mijn eigen kinderen. Tot tweemaal toe ben ik namelijk geconfronteerd met een kinderlokker.

Seksuele intimidatie en kinderlokkers

In de eerste situatie verkocht ik samen met een vriendinnetje lootjes voor een goed doel en kwam er een naakte man aan de deur die ons maar wat graag binnen in zijn huis wilde hebben. In de tweede situatie liepen zij en ik (ja, zij was mijn BFF 😉 ) naar het zwembad en kregen we van een vreemde man de vraag of wij hem de weg naar het zwembad wilde wijzen om vervolgens samen met hem in het zwembad te gaan om…. de rest laat zich raden.

Beide situaties staan mij nog heel helder voor de geest. En dat terwijl ik heel veel details vanuit mijn verleden niet zomaar meer kan oproepen en het al ruim 33 jaar geleden is. Het heeft behoorlijk wat impact gemaakt.

Nu is het in beide gevallen met een sisser afgelopen, maar het gaat me meer om het gevoel wat je hierbij krijgt. Niet alleen als kind destijds, maar ook het gevoel wat ik nu heb als ouder. Het gevoel wat me eigenlijk belemmert in mijn opvoeding. Namelijk de invloeden van buitenaf die je niet in de hand hebt, maar waar jouw kinderen misschien wel mee geconfronteerd worden.

Tegenwoordig is zelfbescherming een must

Misschien komt het dus door mijn eigen ervaringen, maar voor mij was zelfbescherming en ‘de mogelijkheid tot’ geen vraag. Onze kinderen hebben geen keus. Ze mogen meerdere sporten doen als ze willen en vanalles proberen. Blijkt het na een half jaar proberen niets te zijn? Prima, dan zoek je iets anders.

Krav Maga is geen keuze

Alleen zo gaat het niet met Krav Maga. Ik heb met mijn kinderen namelijk ‘de afspraak’ gemaakt dat Krav Maga geen keuze is. Het is verplichte kost. Beiden gaan eenmaal per week verplicht naar deze les toe om ervoor te zorgen dat zij uiteindelijk, als ze in vervelende situaties terecht komen, enige kennis van zelfbescherming hebben.

En ik weet het, daarmee heb ik de situatie nog niet helemaal onder controle. Maar daarmee zorg ik er wel voor dat mijn zoon weet wat zijn mogelijkheden zijn als hij op zijn 16e in een hoek gedrukt wordt door een stel ruzieschoppers. En dat mijn dochter -als ze voor het eerst uitgaat- zichzelf kan redden als ze lastig gevallen wordt.

En uiteraard doet de zelfbescherming van Krav Maga nu ook al dienst. Leren ze al op hun vierde dat ze niet met vreemde mensen mee moeten lopen en dat ze moeten kruipen door het huis als er brand uitbreekt.

Zeikerd of niet, so be it

Soms voel ik me een enorme zeikerd, maar doordat we al van jongs af aan hebben aangegeven dat Krav Maga ‘verplichte kost’ is, is dit geen enkel probleem bij onze kinderen. Zelden of nooit wordt er door ze gemopperd als ze naar de les gaan, sterker nog, ze vinden het gewoon heel leuk.

Ik hoop hiermee dat mijn kinderen meer vertrouwen krijgen in zichzelf. Dat ze weten wat ze wel en niet kunnen en dat ze kunnen handelen in een stressvolle situatie. Dat ze voor zichzelf op kunnen komen.

De trigger

Ik werd overigens getriggerd tot dit artikel omdat ik bij een blogster had gelezen dat ze onlangs -als volwassen vrouw- een nare ervaring achter de rug heeft op dit gebied. Een voor mij herkenbare ervaring. En liever heb ik dat mijn kinderen direct weten wat hun opties zijn!

Hoe zie jij dit? Doen jouw kinderen een sport die hun zelfbescherming bevordert?

 

8 gedachten over “Dáárom gaat Lotte al vanaf haar vierde jaar naar Krav Maga…zelfbescherming”

  1. Wat jammer dat je je eigen negatieve ervaringen projecteert op je kinderen.Ach, krav maga klinkt wel hip toch?

  2. Ja ik wil ook dat mijn dochtertje op zelfverdediging gaat. In het motto van beter goed voorbereid dan slecht afgelopen. Ik heb er ook een blog over geschreven wat je kind eigenlijk allemaal moet leren ontrent dit soort gevaren. Ik schrok eigenlijk van de hoeveelheid. Jammer genoeg moet dat helaas in onze maatschappij..?

    1. Inderdaad Sylvia, het is jammer dat het bijna noodzakelijk is. Maar buiten dat denk ik ook dat het gewoon voor het zelfvertrouwen van kinderen ook ontzettend goed is. En ze leren er uiteraard nog veel meer over gezond eten, drinken, je lichaam, respect hebben vooreen ander etc. Topsport!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven