Zelfvertrouwen kind vergroten: do’s en dont’s om hun onzekerheid aan te pakken

Als ouder wil je natuurlijk altijd dat je kind lekker in zijn of haar vel zit. En rustig spelend zal dat vast wel lukken. Maar er zijn een hoop situaties die kids onzeker kunnen maken. Geldt ook voor grote mensen, nietwaar? Is jouw kleine spruit regelmatig erg verlegen? Of heel onzeker over zichzelf. Dan is er een optie: zelfvertrouwen kind vergroten. Maar hoe pak je dat aan?

Zelfvertrouwen kind vergroten: dat klinkt als een behoorlijke missie. Toch kan iedere ouder het. Hieronder lees je over een aantal situaties waarin veel kindjes onzeker zijn. Je leest over hoe jij als ouder het beste met dat soort momenten om kan gaan. En, ook belangrijk: wat je vooral beter níet kan doen als ‘zelfvertrouwen kind vergroten’ jouw missie is.

Lees ook: Goed communiceren met kinderen geeft hen vertrouwen in zichzelf

Zelfvertrouwen kind vergroten: de do’s en dont’s

Het klinkt nogal ingewikkeld: zelfvertrouwen kind vergroten. Hoe pak ik dat aan, horen we je denken… Hieronder lees je over situaties die je kind onzeker kunnen maken. Vervolgens leer je hoe je daar het beste op kan reageren. En welke dingen je beter niet kan doen.

Afscheid nemen

“Het afscheid bij het kinderdagverblijf/op school is een drama. Mijn kind huilt en hangt om mijn nek.” Herken je dat? Veel kindjes worden onzeker als ze afscheid moeten nemen van papa en mama. Ga dan het zelfvertrouwen kind vergroten. Dat doe je op de volgende manier:

Do’s

  • Volg je kind: benoem het verdriet in plaats van het te negeren of weg te wuiven.
  • Zorg voor een vaste ritueel bij het afscheid nemen en maak hier samen een tekening van.

Bijvoorbeeld: bij aankomst samen naar de juf hand & gedag zeggen, samen een boek of speelgoed uitkiezen en zoen/knuffel etc. Vergeet niet om papa/mama op haar werk te tekenen.

Dont’s

  • Zonder afscheid weggaan.
  • Het afscheid uitstellen. Zo is het afscheid juist onvoorspelbaar en is het logisch dat je kind niet weet wanneer het echt tijd is om gedag te zeggen.
  • Een goedbedoelde geruststelling als “Mama komt straks weer terug” zegt een jong kind weinig. Peuters en kleuters hebben nog geen besef van tijd. Zeg liever: na de boterham en het boekje voorlezen komt mama jou halen.

Visite: een verlegen kind

“Mijn kind is zeven jaar maar verschuilt zich nog steeds achter mijn rug, zegt geen gedag en een handje geven ho maar.”

Do’s

  • Bedenk samen met je kind vooraf een taak (bijvoorbeeld het cadeau geven of met de koekjes rond gaan).
  • Geef je zoon of dochter meteen een compliment zodra de eerste kleine stap richting het gedag geven, is gezet. Benoem altijd het effect “Tante Karin die glundert helemaal na die dikke zoen van jou!”
  • Benoem de sociale regel: Mensen geven elkaar een hand en kijken elkaar aan als ze gedag zeggen.

Dont’s

  • Veroordelen: “Tante vindt jou niet meer lief als jij geen kusje geeft”.
  • Negatieve opmerkingen of grapjes maken zoals  “Stel je niet aan en geef je tante eens een hand. Ze bijt niet hoor!!”
  • In het bijzijn van je kind vertellen dat het een verlegen jongentje of meisje is. Waarom? Kinderen gedragen zich naar wat er over hen wordt gezegd. Mama/papa vindt mij verlegen dus dan ben ik verlegen.

Naar de brugklas

“Mijn kind is onzeker over de overgang van de basisschool naar de brugklas”. Niet zo gek: met zulke grote veranderingen is het vrij logisch dat de onzekerheid soms toe slaat. Missie ‘Zelfvertrouwen kind vergroten’ is dus nog niet afgerond 😉 . Hieronder lees je hoe je jouw tiener een hart onder de riem steekt.

Do’s

  • Neem de gevoelens van je brugpieper serieus en ontdek samen waar je kind onzeker over is (docenten, nieuwe klasgenoten, groepjes in de fietsenstalling, de aula, de toiletten, de ouderejaars, de weg kwijt raken etc.)
  • Probeer samen oplossingen te bedenken waardoor je kind met plezier naar de brugklas gaat. Zelf bedachte oplossingen werken vaak het beste!
  • Bespreek wat je kind al weet, wat hem gaat lukken, wat hij hoopt te leren en waar hij zin in heeft.

Dont’s

  • Zeggen: Er is niets om bang voor te zijn, iedereen moet even wennen.
  • Verwachten dat je brugpieper zich wel redt en zelfstandig genoeg is.

Zowel op het gebied van school- en huiswerk en sociaal gezien zijn er een heleboel veranderingen. De brugklas is juist het jaar om vinger aan de pols te houden!

Wist je dat…

Kinderen die zelf hun moeilijkheden weten te overwinnen en zichzelf leren toespreken bij tegenslag, minder stressgevoelig zijn, beter bestand zijn tegen een afwijzing van anderen en beter om kunnen gaan met ruzies en teleurstellingen. Kortom niet oplossen en adviseren, maar aanmoedigen tot een oplossing! Ieder eigen initiatief en gebaar van je kind is goud waard.

Lees ook: Je kind alleen thuis laten; vanaf welke leeftijd kan dat?

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven