Een ziek kind en een drukke mama… zo regel ik dat

Een ziek kind en een drukke mama, dat is géén goede combinatie. En dan zal ik je het nòg sterker vertellen… twee zieke kinderen en een drukke mama en de stress is compleet!

Werken en een ziek kind

Ik werk nu ongeveer vijf jaar voor mezelf en heb werkelijk géén idee meer hoe ik dat vroeger deed toen ik voor de baas werkte en een ziek kind thuis had zitten. Ging ik niet? Nam ik een dag vrij? Meldde ik me ook ziek (nee hoor, dat deed ik niet 😉 ? Bleef manlief thuis? Ging ik wel werken en kwamen opa en oma? Eerlijk… ik weet het ècht niet meer!

Maar nu ik thuis ben… tja… als er dan een ziek kind in huis plat op de bank ligt, dan ben ik toch ècht zelf de pineut. Van ‘mama, ik heb hoofdpijn’,  tot ‘mama, ik heb dorst’, en van ‘mama, ik verveel me’,  tot ‘mama, mag ik even op de ipad’. Van ‘mama, mag ik een snoepje’, tot ‘mama, ik heb honger’ en van ‘mama’, kom je bij me’ tot ‘mama, ik wil bij jou zijn’… het komt allemaal bij mij terecht en bij niemand anders. Naarmate de dag vordert voel ik aan mezelf dat ik steeds meer last van stress krijg, geïrriteerd raak en begin te balen dat ik niet genoeg van mijn to-do list kan schrappen.

DAMN! Begrijp me niet verkeerd… tuurlijk vind ik het zielig voor mijn kindjes als ze zich niet lekker voelen, en tuurlijk doe ik dan ‘alles’ voor ze (binnen bepaalde grenzen natuurlijk 😛 ), maar hoe moet dat dan met mijn eigen werk? Zodra je als mama (of papa) van huis uit werkt en je hebt een zieke thuis, dan betekent dat dus héél simpel dat je effectiviteit per direct omlaag gaat. Of je moet op heel korte termijn iemand in kunnen schakelen in huis die voor je kids kan zorgen.

Helaas laat een ziek kind niet zomaar toe dat een ander voor ze zorgt 😉 , dat weten we allemaal. Einde van de dag ben ik dus helemaal ‘naadje’ van het zorgen en sluip ik zo snel als ik kan weer achter mijn pc om de achterstand weg te werken. Ik roep wat opdrachten naar manlief ‘doe dit, doe dat’…. en jawel! Op het moment dat hij in de regen (gnagna) de hond uitlaat, hoor ik een zacht stemmetje van boven…. ‘mam, wil je even komen?’ Dochterlief lag al in ons bed, maar ze slaapt blijkbaar nog niet. Ik loop naar boven en op het moment dat ik haar in mijn armen sluit kruipt ze helemaal weg in mijn hals.

Ik vraag zachtjes wat er is en ze zegt alléén maar… ‘ik wil zóóó’graag bij jou zijn’. Niet één keer, maar wel tien keer. Mijn lief, klein, ziek kind laat mijn hart smelten. Ik kruip stilletjes tegen haar aan en laat de boel de boel… scheit aan al dat werk! Zieke kindjes gaan voor alles! xxx