Moeders kunnen niet ziek zijn. Onzin of niet? Ik roep het zelf ook wel eens, net zoals mijn eigen moeder dat vroeger deed. Ik kan me trouwens niet eens herinneren of ik haar wel eens met griep op bed heb zien liggen.
Zelf ben ik ook het type ‘niet zeuren, maar doorgaan’. Dus in de afgelopen 10 jaar heb ik welgeteld 2 dagen ziek op bed gelegen. 1 dag toen mijn koters klein waren en ze zonder mokken accepteerden dat papa het even overnam. En gisteren.
En hoe gaat dat ziek zijn dan?
Man, de paniek breekt meteen uit onder mijn dochters als ze mij met een dekentje op de bank zien bibberen. De jongste (6) zet het op een huilen en heeft accuut last van buikpijn. “Wie brengt mij dan naar bed?” Als ik uitleg dat haar grote zus dat goed kan, gaat het huilen over in hysterisch gillen. Grote zus zit ondertussen met haar vader te app-en. “Mama is ziek!” Mijn man heeft, heel handig als je ziek bent, maar niet heus, late dienst. Dus de avondspits mag ik doen. Ziek of niet. Hij appt meteen terug of hij eerder naar huis moet komen. “Moet dat mam?” Nee natuurlijk niet, het is maar griep. En kinderen van 6,8 en 10 kunnen best veel zelf.
“Maar mama, je gaat toch niet dood?” Oudste dochter maakt zich ineens echt zorgen. Ik moet toch iets vaker ziek zijn denk ik, dan lijkt het niet meteen zo erg 🙂 . Ik neem haar zorgen uiteraard weg door uit te leggen dat zelfs moeders wel eens gewoon de griep kunnen hebben. En dat ze dan vaak wel gewoon doorgaan, maar dat dat soms niet lukt. Zoals nu bij mij. Ik zak letterlijk door mijn benen van de koorts. Doorgaan is even geen optie.
Ik ril vrolijk verder waarop de enige die niet in paniek raakt, mijn zoon, met meer dekens aan komt slepen. “En wil je misschien ook die ene hele zachte knuffel om vast te houden?” De schat! Ik prijs hem dan ook de hemel in waarop onze diva omslaat. Ze staakt het huilen en gaat aan de knutsel. Iets moois maken voor haar zieke moeder. De oudste gaat een glaasje water en manderijntje voor me halen. Ik bibber trots: “Zie je nou wel, mama kan best even ziek zijn, jullie helpen mij gewoon!”
Oudste dochter knikt. “En morgen ben je vast gewoon weer beter mam!”
Hoe gaat dat bij jou, kun jij wel gewoon ziek zijn zonder dat de boel in het honderd loopt?
Een dag niet geschreven is een dag niet geleefd. Nou ja, als ik geveld ben door een griepje wil er nog wel eens een dag voorbij gaan dat er geen zin op papier verschijnt. Verder is schrijven, het spelen met woorden, het delen van mijn gevoelens, mijn hersenspinsels mijn lust en mijn leven.
Beroepsmatig, ik ben eindredacteur van een lokale krant, en privé, ik hou hier een blog bij en op mijn facebookpagina is ook van alles te vinden dat uit mijn pen komt. Of eigenlijk toetsenbord.
Mijn leven als werkende moeder, ik mag zorgen voor twee dochters van 10 en 6 jaar en een zoon van 8 jaar, en echtgenote levert mij doorgaans genoeg inspiratie. En anders de wereld om mij heen wel. Met een brede interesse voor kunst, cultuur, literatuur, films, beauty & lifestyle, mode, heel soms een beetje sport, tja wat eigenlijk niet, valt er altijd wel iets te schrijven voor mij. En wellicht dus iets te lezen voor jou!
Het is knap waardeloos om ziek te zijn als moeder. Want meestal komt dan het huishouden knarsend tot stilstand. Maar ja, als je echt ziek bent gaat het gewoon even niet. Ik liet de kinderen dan maar veel tv kijken.