Zo….. das lang geleden

Om precies te zijn schreef ik op 16/12/2010 mijn ‘laatste’ blog.
Niet dat ik daarna nooit meer op deze site ben geweest, absoluut niet zelfs!

Nieuw ritme

We hebben behoorlijk moeten wennen aan ons nieuwe ritme sinds ik weer werk.
Voor diegene die niet op de hoogte zijn;
Sinds 19 april 2010 zijn wij verhuisd van Nederland naar Luxembourg.
Part-time banen zijn erg lastig te vinden hier.
Gelukkig kon ik vanaf 22 november 2010 t/m 31 augustus 2011 iemand vervangen tijdens haar zwangerschapsverlof. Voor 5 middagen per week van 13.00 – 17.00 uur.
Onze zoon gaat sinds september 2010 naar een Engelstalige creche, voorheen 5 ochtenden per week.
Kortom ons hele ritme omgegooid.

Stress

Begin van het jaar ( 5 & 7 januari) behoorlijk slecht gezondheidsnieuws gehad van twee naaste familieleden.
Met als gevolg dat wij om het weekeinde naar NL gingen om bij elkaar te zijn. De overige weekeinde hadden we gasten bij ons thuis ( tot afgelopen weekeinde).
Zo half februari zat ik er echt even helemaal doorheen!!
Hoe doen al die werkende moeders, jullie dus, dat toch??!!
Jullie zien er zo rustig en ongedwongen uit, terwijl ik het gevoel had alleen maar te rennen en eigenlijk nergens echt aantoe kwam. Had de hele dag het gevoel dat ik aan het gillen was.

Iedere middag race ik rond 17.45 uur binnen bij de creche, hoop dan dat ik uiterlijk 18.00 uur thuis ben zodat we rond 18.30 uur kunnen eten. Onze zoon is dan ook echt BEKAF dus heel veel speelruimte heb ik niet. Willen we nog gezellig kunnen eten of uberhaupt een hap bij D. naar binnen krijgen. Geen hap naar binnen betekend ook een slechte nacht in het vooruitzicht…….. alleen al de gedachte daaraan kon mij heel paniekerig maken.

Keerpunt

Tijdens een paar goede gesprekken met partnerlief hebben we wat knopen doorgehakt!
En sinds half vorige week merk ik dat ik weer mezelf begin te worden; gezellig, ontspannen, spontaan en mijn -niets-is-te-veel mentaliteit is ook weer terug!
Merk ook dat ik weer meer aandacht en interesse heb voor de sociaal media. Alhoewel ik wel moet toegeven dat ik daar minder energie in wil steken en meer in mijn kind. Vanmorgen bijvoorbeeld heel gezellig samen in de tuin gespeeld, ik heb zelfs even op een stoeltje kunnen zitten met een tijdschriftje, terwijl D zichzelf vermaakte in de zandbak. En dan zou ik dat natuurlijk ‘wereldkundig’ kunnen twitteren/facebooken etc, maar wil ik dat dan? Nee, vanmorgen niet. Want dan wil ik ook op alle reacties reageren en natuurlijk lezen wat ‘de rest’ doet en daarop reageren. Met als gevolg geen 100% aandacht voor mijn kind!! Kind dat zijn moeder alleen maar herkent met een telefoon in haar hand 😉

Het vooruitzicht om dit weekeinde met z’n drieetjes te zijn en weer even te resetten als gezin doet me erg goed!! Even niets dat moet en alles wat kan.