Zusterliefde: hoe mijn grote zus mijn moeder werd… en toen weer zus

Zusterliefde. Die kan je denk ik alleen begrijpen als je een zus hebt. Omdat we zeven jaar in leeftijd schelen was mijn zus vroeger altijd een beetje mijn tweede moeder. Ik vond dat toen geen probleem en wist niet beter, want onze eigen moeder was ernstig ziek. Als vanzelf nam zij, samen met mijn vader en oma, de touwtjes in handen. Gelukkig werd onze moeder weer beter, maar mijn zus bleef mijn tweede moeder. Ik was dus eigenlijk altijd enig kind, maar had een vriendje. Uren zat ik met Moossie (mijn cavia) op schoot en knuffelde hem. Mijn zus begreep daar niets van en was toen al vaak de hort op, terwijl ik een echte huismus was en nog steeds ben.

Lees ook: De eeuwige concurrentiestrijd tussen 2 zussen

Zus en zo

Toen ik elf jaar was vertrok zij voor een jaar naar Engeland om daar te gaan studeren. De last die zij als achttienjarige toen al op haar schouders voelde werd haar te zwaar en achteraf begrijp ik dat wel. Maar… wat was ik verdrietig en wat voelde ik me alleen. Hoe kon zij haar kleine zusje nu zomaar in de steek laten? Bovendien ging ze daar als Au-pair ook nog voor een klein jongetje zorgen. Wat had IK dan verkeerd gedaan, dat ze niet meer voor mij wilde zorgen? De zusterliefde was voor mijn gevoel ver te zoeken…

Gelukkig kwam ze na een jaar weer terug, maar al snel kreeg ze een vaste vriend. Ze gingen veel uit en hadden hun eigen leven. Toen mijn opa en oma naar een verzorgingstehuis verhuisden kochten zij hun huis. Er werd verbouwd, getrouwd en toen was onze scheiding definitief. Bovendien klikte het niet tussen mij en de man van haar dromen en daardoor groeiden we nog verder uit elkaar. Ik zat nog op school en zij maakte carrière. Op haar hoge hakjes kwam ze af en toe nog wel eens even een kopje koffie drinken, maar ik vond haar eigenlijk een tutje.

Twee zussen: een wereld van verschil

Ze droeg dure kleding en was de hele dag make-up op haar gezicht aan het smeren. Laag over laag en ook nog van dure merken haalde ze uit haar attaché koffertje. Ik was een zweverige puber in een Loïs spijkerbroek en schreef gedichten, die dan werden voorgelezen door Jan Veen in het programma “Candle Llight”. Mijn ouders waren trots, maar zij lag in een deuk en van zusterliefde was toen helemaal geen sprake meer. Ook bij de vele dierenbegrafenissen kon ze haar gezicht maar moeilijk in de plooi houden.

Pas jaren daarna, toen ook ik was getrouwd, werd onze band weer wat beter. Natuurlijk zat er nog steeds een groot leeftijdsverschil tussen ons en dat konden we merken aan onze kinderen. Zij had inmiddels pubers en ik kleuters. Vaak kreeg ik van haar te horen wat mij te wachten zou staan en ik daarentegen veroordeelde haar en zei dat ze de kinderen te veel verwende en zichzelf wegcijferde. Dat zou ik later NOOIT doen! Zusterliefde? Of zussenstrijd?

Zusterliefde: respect voor elkaar

En… wat schetst onze verbazing? We deden achteraf bijna alles precies het zelfde. Dezelfde soort vriendjes, dezelfde soort banen, maar dan met zeven jaar er tussen. We groeiden weer naar elkaar toe en gingen wat meer op elkaar lijken. Niet dat zij nou gedichten ging schrijven en ik op naaldhakken ging lopen… Nee DAT niet, maar we respecteerden elkaar. We deelden lief en leed en gingen samen af en toe weekendjes weg om weer  eens lekker bij te kletsen.

En toen kreeg onze Pa een ernstige hersenbloeding en overleed vijf maanden daarna. Opeens moesten we onze moeder verhuizen naar een verzorgingstehuis en ons ouderlijk huis opruimen. Zonder dat we het in de gaten hadden beleefden we onze jeugd opnieuw, maar nu samen. Er gingen dingen door onze handen die we beide hadden gebruikt maar in een andere tijd. We verdeelden ze in goede harmonie met een lach en een traan en daarna werd “ons” huis verkocht. De begrafenis van onze papa was heftig en we missen hem nog iedere dag,

Mijn zus is niet langer mijn tweede moeder en ook niet alleen maar mijn grote zus. Nee …. ze is veel meer! Het leeftijdsverschil is er nog steeds maar we merken er niets meer van. We zijn elkaars steun en toeverlaat en weten elkaar te vinden als het even moeilijk is. We laten elkaar niet meer in de steek. Alhoewel… Zij gaat (naar mijn idee) nog steeds té vaak en té lang op reis en dan ben ik toch altijd blij als ze weer thuis is.

Lees ook: 6x Waarom ik mijn broers wil ruilen voor een zusje…