Zwangerschapsdiscriminatie ligt overal op de loer. Al eerder schreef ik een blog over vertellen dat je zwanger bent bij je werkgever. Het blijft een dingetje. Zeker in het geval je nog in je proefperiode zit bijvoorbeeld is het best een lastige keuze. Of in een sollicitatiegesprek, ook zoiets. Op dit artikel kwamen via Facebook nogal wat reacties binnen, de een nog heftiger dan de ander. Uit onderzoek blijkt nu ook dat zwangerschapsdiscriminatie aan ‘de orde van de dag’ is. 45% van vrouwen heeft te maken met zwangerschapsdiscriminatie, dat is nogal wat. Om precies te zijn 65.000 vrouwen per jaar!
Zwangerschapsdiscriminatie: in vele soorten en maten
Zwangerschapsdiscriminatie komt vaak voor en in het bijzonder op het werk. Helaas wordt er lang niet altijd iets mee gedaan. Als je zwanger bent geweest dan kan je je vast indenken wat dit met je doet. De hormonen gieren door je lijf, je doet je uiterste best om je beste beentje voor te zetten, maar als je dan tegen onbegrip aan ‘loopt’ dan kan dat grote gevolgen hebben voor je gemoedstoestand.
Zwangerschapsdiscriminatie kan op veel manieren, en in veel verschillende vormen, voorkomen. Van het weigeren van een baan tot het anders behandeld worden op de werkvloer. En van het niet verlengen van een contract tot aan promotie weigering die vooraf wel kenbaar gemaakt was. Lees het verhaal van Nele over haar ontslag tijdens zwangerschap maar eens.
Wist je dat er bij een sollicitatiegesprek niet eens gevraagd mag worden of je een kinderwens hebt? Je zal de ondervragers de kost moeten geven die deze vraag tòch stellen!
Melden bij College voor Rechten van de Mens
Al meer dan anderhalf jaar kan je je klachen deponeren bij het College voor de Rechten van de Mens. Met een landelijke oproep aan zwangere vrouwen startten zij destijds om discriminatie op en rond de werkvloer aan te kaarten.
Update: Inmiddels is er een officieel meldpunt Zwangerschapsdiscriminatie. Maak hier gebruik van als je zelf de dupe bent geworden van zwangerschapsdiscriminatie óf als je het in je omgeving ziet gebeuren. Alleen samen kunnen we hier verandering in brengen!
Het College voor de Rechten van de Mens kan in de praktijk daadwerkelijk wat met de meldingen die gedaan worden. Ten eerste wordt zichtbaar gemaakt hoe ernstig de situatie daadwerkelijk is en daarnaast kan ongelijke behandeling in veel gevallen ook echt aangepakt worden. Als je kan laten zien dat een promotie, of een vast contract bijvoorbeeld, aan de orde zou zijn geweest (bijvoorbeeld door functioneringsverslagen of mails of iets dergelijks), maar je uiteindelijk afgescheept wordt met een heel andere situatie, dan is dat aanvechtbaar. Zoek in dat geval dus altijd juridische hulp!
Wist je dat  ook uitzend- en bemiddelingsbureaus een eigen verantwoordelijkheid hebben om niet in strijd met de gelijke behandelingswetgeving te handelen? Zij zijn verplicht om – wanneer er aanwijzingen zijn dat er (mogelijk) sprake is van zwangerschapsdiscriminatie door de inlener of opdrachtgever – dit te onderzoeken. Daarnaast moeten zij opdrachtgevers erop aanspreken als zij zich schuldig maken aan deze ongelijke behandeling.
Facts & Figures zwangerschapsdiscriminatie
- 45% van de vrouwen die zwangerschap en werk combineren geven aan dat zij iets hebben meegemaakt dat volgens de wet op discriminatie wijst.
- 44% van de vrouwen met een tijdelijk contract geven aan dat hun contract niet is verlengd (mede) wegens zwangerschap.
- 38% van de vrouwen geeft aan dat het contract op het laatste moment niet doorgaat of dat de voorwaarden worden veranderd vanwege de zwangerschap.
- 13% van de vrouwen geeft aan dat zij door haar zwangerschap of moederschap is benadeeld. Ze werden uitgesloten voor een promotie, liepen salarisverhoging mis, mochten geen opleiding volgen of liepen een vast contract en/of urenuitbreiding mis.
- Bij 10% van de vrouwen die na terugkomst van hun verlof bij dezelfde werkgever in dienst blijven heeft de werkgever bepaalde taken afgenomen zonder haar medeweten. In 5% van de gevallen is de werkneemster in een andere, lagere functie geplaatst.
- 3% van de vrouwen met een vast contract geeft aan dat zij is ontslagen (mede) wegens zwangerschap.
Buiten bovenstaande concrete cijfers ervaart ongeveer de helft van de vrouwen onprettige ervaringen op het werk, die niet altijd als discriminatie te betitelen zijn. Zo verloopt de omgang met collega’s en/of de leidinggevende niet altijd goed en is het in de praktijk niet altijd mogelijk om borstvoeding te geven.
Een zwangere werkneemster: wat nu?
Het verbaast me eigenlijk niets, en toch ook weer wel. De cijfers liegen er niet om, het gaat om hoge percentages. Daar schrik ik wel een beetje van. Zakelijk gezien vraagt een zwangere werkneemster wellicht om flexibiliteit in je arbeidsproces. Misschien vervelend, maar met zwangerschapsdiscriminatie raak je alleen maar verder verwijderd van je personeel. Ik vraag me ook altijd af of een werkgever of manager zich totaal niet kan verplaatsen in de positie van de werkneemster. In de meest ingewikkelde, emotionele fase van je leven krijg je te maken met een totaal andere kijk op je werk als je op deze manier behandeld wordt.
Niet slim overigens, want mijn ervaringen als manager waren overduidelijk anders. Als jij je zwangere werkneemster kan behandelen op een respectvolle en eerlijke manier, dan krijg je daar een moeder voor terug die haar verantwoordelijkheden neemt. Niet alleen tegenover haar kinderen, maar ook tegenover haar werkgever! En die moeder… die kan een hele belangrijke rol in jouw bedrijf vervullen.
Wil jij je ervaringen over zwangerschapdiscriminatie delen? Of heb jij juist een positief verhaal? Ik hoor er graag meer over en als je het leuk vindt dan publiceren we je verhaal graag!
Gebruikte afbeeldingen via Shutterstock
Voor mij heel herkenbaar en zeker geen onbekend terrein.
Toen ik over mijn eerste zwangerschap vertelde, werd ik eerst gefeliciteerd. De dag erop was het roer omgeslagen en werd me verteld dat ik beter ander werk kon zoeken. Hij zat niet te wachten op parttimers, dat zou ik tenslotte worden als moeder. Daarnaast het verlof en het doorbetalen (wat gewoon via UWV gaat) en waarvoor dan weer vervanging geregeld moest worden in mijn plaats.
Tranen zaten hoog, ben de deur uitgelopen en een rondje gaan doen. Heb geweigerd nog iets te doen als ik zo behandeld werd. Zat achter mijn bureau zonder te werken.
Vraag me niet hoe, inmiddels zit ik er nog steeds (nu al 5 jaar) en heb ik me absoluut niet tegen laten houden aan een tweede kindje te beginnen. Niet dat het nu van harte gaat. Er word me vaak verteld dat twee kinderen wel echt genoeg is en druk zat etc. We zullen zien. Ik sta mijn mannetje wel!
Advies. Weet wat je rechten zijn en blijf stevig in je schoenen staan, wij vrouwen laten toch zeker niet zomaar over ons heen lopen..
Jeetje Anne, en je zit er nog steeds? Knap hoor, dat zou ik niet kunnen geloof ik!
Tjonge, ik had nog nooit van zwangerschapsdiscriminatie gehoord. Ik wist wel dat een werkgever niet mag vragen naar een kinderwens of zo. Echt raar dat discriminatie op deze grodn nog zo vaak voorkomt.
ja daar sta je van te kijken hè. Ik had ook nooit gedacht dat het percentage zo hoog zou zijn!