Mijn auto is een zwijnenstal en dat is reuze handig. Heeft er iemand een snottebel, ligt er altijd wel een papiertje ergens tussen of onder. Plotseling honger of lekkere trek, zoek eens onder je stoel, er ligt altijd wel een verdwaald snoepje of iets wat er op lijkt.
Met de buitenkant is het even treurig gesteld. Donkerblauw is eigenlijk een beetje zwart. Krasjes, butsjes, streepjes ik geef er niet om. Dat is lekker, je hoeft je nergens druk om te maken. Vies is hij toch al en beschadigd evenzeer.
Nu hebben de buren een nieuwe auto! Lekker belangrijk, zal je nu denken, maar met die nieuwe auto hangt ook nieuw gedrag samen. Voorheen parkeerden ze de auto gewoon aan de zijkant op de parkeerplaats, en nu staat ie pontificaal voor onze deur. Maakt mij in principe niets uit, maar als ik met een wagen volgeladen thuis kom, is het best vervelend als ik eerst de kinderen en dan de boodschappen en dan de kinderwagen ook nog eens naar binnen moet slepen. Maar vooruit, ik sleep wel…het is niet erg ik pas me wel aan.
De reden dat zij hun auto nu voor onze deur zetten, vind ik wel irritant. Op de parkeerplaats aan de zijkant staan bomen. In die bomen zitten vogels en die vogels die poepen wel eens. Ja, en je zal maar een nieuwe auto hebben en zo`n onverlaat schijt hem vol! Afschuwelijk natuurlijk, echt een onoverkomelijk probleem. Dan zit er een vlek op…..o,o,o en ach, ach, ach. Moet je weer poetsen, stel je voor dat de lak beschadigd.
Ik word er al moe van als ik eraan denk. Zal mij lekker boeien of er een vlek op m`n dak zit. Ik zit droog en daar gaat het om. Die stront regent er wel weer af, daar hoef je niets aan te doen. Dus wanneer de vogels zich weer hebben ontlast en de buren weer staan te poetsen, laad ik mijn wagen vol, stap erin, gris nog een lekker snoepje onder mijn stoel vandaan en rijd weg. Knor!
Ik snap je helemaal!!!